Druga Republika Hiszpańska: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja nieprzejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Merdis.bot (dyskusja | edycje)
m Robot półatumoatycznie poprawia:Prymas->prymas
Svennssonn (dyskusja | edycje)
Linia 92:
Po dymisji [[generał]]a [[Miguel Primo de Rivera|Miguela Primo de Rivera]] w [[Styczeń|styczniu]] [[1930]], [[Alfons XIII Hiszpański|Alfons XIII]] usiłował, mimo słabości partii monarchistycznych, powrócić swoje rządy na ścieżki konstytucyjne, z których zboczył w czasach dyktatury [[Miguel Primo de Rivera|Primo do Rivera]]. W tym celu zwołano wybory do [[Kortezy|parlamentu]] (który miał opracować nową konstytucję), wybory samorządowe i głosowanie w sprawie nowego Statutu Autonomicznego [[Katalonia|Katalonii]].
 
Wybory samorządowe z [[12 kwietnia]] [[1931]] były porażką monarchistów i to mimo zdobycia prawie cztery razy większej ilości mandatów niż republikanie. Przeciwnicy [[Władcy Hiszpanii|króla]] wygrali w większości ważnych miast, w tym w 41 z 50 stolic [[Prowincje Hiszpanii|prowincji]]; w [[Madryt|Madrycie]] ilość mandatów republikańskiej lewicy przewyższała zdobycz monarchistycznej prawicy trzykrotnie, a w [[Barcelona|Barcelonie]] – czterokrotnie. Pełne wyniki wyborów są praktycznie niemożliwe do ustalenia, roczniki statystyczne publikowane po [[1931]] najprawdopodobniej zdecydowanie zawyżają wyniki republikanów. Jest to temat sporny w pracach historyków, których stanowisko zależy często od własnych sympatii politycznych. Większość z nich zgadza się jednak oco do tego, że podział mandatów był mniej więcej równy, z lekką przewagą monarchistów, którzy jednak polegli w najważniejszych miastach.
 
Premier rządu – [[admirał]] Aznar podał się do dymisji. Część ministrów proponowała rozwiązania siłowe. Aznar pytany, czy uważa, że w kraju może wybuchnąć kryzys odpowiedział ''Jakiego większego kryzysu chcecie niż ten, że państwo idzie spać jako monarchia a budzi się republiką?'' Podobnie myśleli hrabia de Romanones i sam [[Alfons XIII Hiszpański|król]], który uświadomił sobie brak poparcia w miastach. De Romanones rozpoczął rokowania z przywódcą republikańskim [[Niceto Alcalá-Zamora]], żeby zagwarantować [[Alfons XIII Hiszpański|Alfonsowi]] bezpieczeństwo. Ale [[Niceto Alcalá-Zamora|Alcalá-Zamora]], który zaledwie kilka godzin później mianował się Szefem Państwa i Premierem Rządu Tymczasowego, mając poparcie [[generał]]a [[José Sanjurjo]] a co za tym idzie również [[Guardia Civil (Hiszpania)|Guardia Civil]] i wojska, odmówił gwarantowania czegokolwiek, żądając natychmiastowego wyjazdu [[Alfons XIII Hiszpański|Alfonsa]] z kraju. Żądanie to powtórzył w opublikowanym w gazetach manifeście Komitet Rewolucyjny, który przekształcił się w Rząd Tymczasowy. [[Alfons XIII Hiszpański|Alfons XIII]] udał się na wygnanie w nocy z [[14 kwietnia|14]] na [[15 kwietnia]] [[1931]] roku. [[16 kwietnia]] upubliczniono odezwę [[Alfons XIII Hiszpański|króla]], którą nazajutrz na pierwszej stronie opublikował tylko jeden, prawicowy dziennik [[ABC (dziennik hiszpański)|ABC]]: