Dennis Viollet: Różnice pomiędzy wersjami

Viollet dołączył do [[Manchested United|Manchesteru United]] 1 września 1949 roku. Przeszedł przez różne szczeble juniorskie zanim wszedł do pierwszego składu w [[1950]] roku. Swój pierwszy mecz dla klubu rozegrał z [[Newcastle United]] [[11 kwietnia]] [[1953]]. Jest on powszechnie uważany za jednego z najbardziej niedocenianych napastników wszech czasów.

Razem z Tommy'm Taylorem tworzył drużynę sir Matta Busbyego w [[1950]] roku. Ocalał z katastrofy lotniczej w Monachium. Dennis miał duży udział w dwóch mistrzostwach, które zostały zdobyte przez United w 1956 i 1957. Strzelił 178 goli w 291 grach dla United. Był piorunująco szybkim graczem, który w połączeniu z wysokim Taylor'em tworzył piekielnie silny atak. Po katastrofie lotniczej w Monachium, Dennis udowodnił swoją wartość przez strzelenie 32 bramek w 36 meczach w 1960, ustanawiając tym samym rekord klubu. To właśnie podczas tego sezonu i następnego, zaliczył dwa występy w angielskiej kadrze, przegranym z Węgrami i zwycięskim z Luksemburgiem, w którym strzelił jedną bramkę.

W 1962 roku [[Matt Busby]] niespodziewanie sprzedał 28-letniego Violleta do Stoke City za 25 tysięcy funtów, po tym jak zaliczył 179 goli w 293 występach na [[Old Trafford]]. Dołączył do zespołu odbudowywanego przez Tony'ego Waddington'a, zawierającego doświadczonych graczy, takich jak [[Stanley Matthews]] i [[Jackie Mudie]], a także wschodzące talenty brytyjskiej piłki, jak [[John Ritchie]], i [[Eric Skeels]]. Chociaż przychodził do Stoke jako [[napastnik]], większość występów zaliczył jako [[pomocnik]]. Podczas pobytu w Stoke zdobył mistrzostwo Second Division w sezonie 1962/63 oraz Puchar Ligi w 1964 roku, strzelając bramkę w drugim meczu finałowym z Leicester City. W Stoke zaliczył 207 występów (jeden jako zmiennik) i strzelił 66 goli. Otrzymał wyróżnienie tuż przed jego przejściem na emeryturę w [[1967]] roku.

Wkrótce po opuszczeniu [[Victoria Ground]], postanowił wznowić karierę w drużynie [[NASL Baltimore Bays]] w Stanach Zjednoczonych na jeden sezon. Po powrocie do Wielkiej Brytanii, grał dla [[Witton Albion]], przed skończeniem kariery w Linfield jako grający menedżer, prowadząc drużynę do wygranej w Pucharze Irlandii w piłce nożnej w 1970 roku.