Oddziaływania międzycząsteczkowe: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja nieprzejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
No tak sie składa ze sily Londona wystepuja miedzy dwoma wzbudzonymi dipolami. To co usunałem to po prostu błąd który najbardziej razi mnie w oczy. Tak generalnie to ten cały podpunkt to bzdury, bo
Nie podano opisu zmian
Linia 6:
* '''[[wiązanie wodorowe|wiązania wodorowe]]''' – tworzą się, gdy atom wodoru z cząstkowym ładunkiem dodatnim jest współdzielony przez dwie cząsteczki, które posiadają atomy z cząstkowym ładunkiem ujemnym. Wiązania wodorowe, jeśli występują w obrębie jednej cząsteczki, są często traktowane jak słabe [[wiązanie chemiczne]]; jeśli jednak wiąże ono dwie lub więcej cząsteczek, można je traktować jako oddziaływanie międzycząsteczkowe.
* '''oddziaływania trwały [[dipol]] – trwały dipol''' – tworzą się między cząsteczkami posiadającymi trwałe [[Elektryczny moment dipolowy |momenty dipolowe]]. Cząsteczki takie posiadają w jednych miejscach nadmiar ładunku ujemnego, a w innych jego niedomiar. Oddziałują one ze sobą tak jak jony – tyle, że oddziaływanie to jest słabsze, gdyż w grę wchodzą cząstkowe, a nie całkowite ładunki elektryczne, a także przyciąganiu pomiędzy ładunkami różnoimiennymi towarzyszy zawsze odpychanie pomiędzy ładunkami jednoimiennymi.
* '''oddziaływania [[Johannes Diderik van der Waals|van der Waalsa]]''' – są to oddziaływania między trwałym [[dipol]]em i wzbudzonym dipolem lub między dwoma wzbudzonymi dipolami. W cząsteczkach, które nie posiadają trwałego momentu dipolowego, może on być wzbudzany przez cząsteczki z trwałym momentem; następnie taki wzbudzony dipol i trwały dipol oddziałują na siebie podobnie jak dwa trwałe dipole, tyle że znacznie słabiej. W cząsteczkach bez trwałego momentu dipolowego występują natomiast stochastyczne fluktuacje ich [[chmura elektronowa|chmur elektronowych]], powodujące powstawanie chwilowych momentów dipolowych. Cząsteczka posiadająca chwilowy moment dipolowy może go wzbudzić w cząsteczce sąsiadującej, wskutek czego obie cząsteczki mogą się nawzajem chwilowo przyciągać lub odpychać. Uśrednienie sił odpychających i przyciągających daje w wyniku oddziaływanie przyciągające proporcjonalne do 1/''r''<sup>6</sup>. Oddziaływania van der Waalsa wynikają m.in. z korelacji ruchów elektronów pomiędzy oddziałującymi atomami – dlatego w metodach obliczeniowych nieuwzględniających korelacji elektronowej sił tych praktycznie nie ma.
 
Należy również uwzględnić fakt, że dla małych odległości pomiędzy atomami czy cząsteczkami pojawia się oddziaływanie odpychające pomiędzy [[powłoka elektronowa|powłokami elektronowymi]], wynikające z obowiązywania [[Reguła Pauliego|zakazu Pauliego]].