Powstanie Boudiki: Różnice pomiędzy wersjami

W odpowiedzi na te okrucieństwa królowa zebrała armię Icenów i licznych sąsiednich plemion brytyjskich wygnanych przez legionistów rzymskich ze swoich ziem. Pierwszym jej celem okazała się kolonia weteranów Camulodunum (dzisiejszy Colchester), gdzie zniszczyła tamtejszą kwaterę główną Rzymian. Po tych wydarzeniach rzymski namiestnik Brytanii Gajusz Suetoniusz Paulinus, przebywający wówczas w [[Walia|Walii]], gdzie zwalczał [[Druidzi|Druidów]] otrzymał rozkaz powrotu, nie mógł jednak zapobiec marszowi Brytów w kierunku Londinium ([[Londyn]]). Po ciężkich walkach Boudicca zajęła Londinium oraz Verulamium (Saint Albans), a ofiarą plądrujących wszystko Brytów padło żyjące tam prorzymskie plemię Catavaloni. Armia Boudiki liczyła wówczas 200 000 wojowników i stanowiła poważne zagrożenie dla rzymskiego panowania w Brytanii. W walkach powstańcy zabili około 70 000 wojowników prorzymskich (relacja [[Publius Cornelius Tacitus|TacytTacyta]]a) niszcząc m.in. cały cały IX legion. Pojmanych legionistów Brytowie wbijali na pal. Pauliniusowi nie pozostało nic innego jak doprowadzenie do otwartej bitwy.

* K.Brodersen: Das Roemische Brittanien, Darmstadt 1998

* K.Christ: Geschichte der roemischen Kaiserzeit, Muenchen 1995

* H.Bellen: Grundzuege der Roemischen Geschichte Bd.2, Darmstadt 1998