Kazimierz Grus: Różnice pomiędzy wersjami

'''Kazimierz Grus''' (ur. [[23 sierpnia]] [[1885]] roku w [[Murzynno|Murzynnie]], pow. [[Inowrocław]], woj. [[kujawsko-pomorskie]], zm. [[30 czerwca]] [[1955]] w [[Łódź|Łodzi]]) – karykaturzysta, rysownik, ilustrator książek.

Uczył się poligrafii w Grudziądzu, następnie wysłany do Lipska, a potem studiował ekonomię polityczną w [[Liège]] w dzisiejszej Belgii. Od strony artystycznej kształcił się w Berlinie i Paryżu. Rozpoczynał publikować w "Tęczy" (1910-1911), "Musze" (1911-16) i "Tygodniku Ilustrowanym" (1913). Z racji tego, że po rozpoczęciu wojny został internowany do Rosji, rysował w moskiewskim "Budilniku" (1917) i petersburskim "Satirikonie" (1917-18). W roku 1918 wrócił na ziemię polską do Lwowa, gdzie podjął współpracę z nowym pismem "Szczutek", którego przez pewien czas był również redaktorem artystycznym.

Po pierwszym powstaniu udał się na Śląsk wraz z żoną [[Maja Berezowska|Mają Berezowską]], gdzie rysował w "Kocyndrze" i aktywnie działał na rzecz przyłączenia Śląska do Polski. W 1924 roku przebywał w Warszawie i redagował "Kanarka". Około 1926 roku, po rozejściu się z Berezowską, zamieszkał na krótko w miasteczku Nowe niedaleko Świecia. W latach 30. mieszkał w Poznaniu, gdzie współpracował z "Ilustracją Polską", "Kurierem Poznańskim". Przed wojną publikował równieższczególnie w "Cyruliku Warszawskim", "Kolcach", "Żółtej Musze" i "Śmiechu", "Kurjerze Poznańskim".

Grus posiadał szerokie spektrum zainteresowań artystycznych, ponieważ tworzył [[karykatura| karykatury]], rysunki, ilustracje książkowe oraz plakaty. Specjalizował się w karykaturze społeczno-politycznej i obyczajowej. Grus był znany z tego, że potrafił oddać po mistrzowsku charakter poszczególnych zwierząt, a szczególnie jego umiejętności w tej dziedzinie odsłoniły się w rysunkach przeznaczonych dla dzieci i młodzieży. Grus stał się znany jako ilustrator popularnych książek dla dzieci i młodzieży: [[Maria Kownacka|Marii Kownackiej]] "O szewczyku Łukaszku co szył buty dla ptaszków"; [[Kornel Makuszyński|Kornela Makuszyńskiego]] "Wesoły zwierzyniec"; [[Bronisława Ostrowska|Bronisławy Ostrowskiej]] "Szklana Góra"; "O małpce Kiki i słoniach" (Grus również napisał wierszowany tekst do tej książeczki), oraz książek [[Jan Żabiński|Jana Żabińskiego]]: "Jak powstała trąba słonia"; "Jak się zwycięża"; "Któż by przypuszczał?… To i owo o zwierzętach"; "Na srogim lwie"; "To i owo o wężach".

W czasie ostatniej wojny ukrywał się pod zmienionym nazwiskiem w okupowanej Warszawie. Po wojnie zamieszkał w Łodzi przy ul. Piotrkowskiej 26 i rysował zwłaszcza do [[Szpilki (czasopismo)|"Szpilek"]]. Pod koniec życia ożenił się powtórnie z Zofią zd. Risop. Jako artysta niezależny politycznie nie chciał się włączyć w nurt obowiązującej wówczas propagandy, dlatego na początku lat 50-tych nie mógł publikować. Żył wówczas bardzo skromnie, zachorował na wątrobę i zmarł po ciężkiej chorobie w 1955 roku.

Chadrysiak Danuta, Kazimierz Grus (1885-1955), Inowrocław 1992, 26 s.;

Górska Hanna, Lipiński Eryk, Z dziejów karykatury polskiej, Warszawa 1977, s. 123-257.;

Husarski Wacław, Karykatura w Polsce, [Monografie Artystyczne, red. Treter Mieczysław, t. 8], Warszawa 1926, s. 22.;

Kazimierz Grus [wspomnienie w rocznicę śmierci artysty], b.a.w., Szpilki, 22 lipca 1956, s. 5.;

Lipiński Eryk, Drzewo Szpilkowe, Warszawa 1976, s. 29; 77; 87; 102; 127; 131; 149; 191; 196.;

Lipiński Eryk, Pamiętniki, Warszawa 1990, s. 232-234.;

M. J., Kazimierz Grus nie żyje, Łódzki Ekspress Ilustrowany, 1 lipca 1955, s. 1.;

Rusek Adam, Leksykon polskich bohaterów i serii komiksowych, Warszawa 2007, s. 105-106; 165-166; 175.;

Ruszyc Ferdynand, Urbański Jacek, Karykaturzyści Polscy. Antologia biograficzna od początku do współczesności, Warszawa 1994, s. 79-80.;

Słownik Artystów Polskich i obcych w Polsce działających. Malarze, rzeźbiarze, graficy, t. 2, red. Maurin-Białostocka Jolanta i in., Wrocław 1975, s. 499-501.;

Stołecka Krystyna, Dopisuję cień, Tygiel Kultury, nr 1-3 (61-63) 2001, s. 31-38.;

Stołecka Krystyna, Sargasy, Łódź 2003, s. 15-19.;

Witz Ignacy, Zaruba Jerzy, 50 lat karykatury polskiej, Warszawa 1961, s. 9-36.;

Zaruba Jerzy, Grus nie żyje, Szpilki, 17 lipca 1955, s. 6-7.;