Teodor z Mopsuestii: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m Wspomagane przez robota ujednoznacznienie: Sobór Konstantynopolitański II - Zmieniono link(i) Sobór konstantynopolitański II; zmiany kosmetyczne |
m Wspomagane przez robota ujednoznacznienie: Sobór Efeski - Zmieniono link(i) Sobór efeski |
||
Linia 15:
Ukuto powiedzenie, że ''Chrystus antiocheński jest odpowiednim zbawicielem dla człowieka pelagiańskiego''. Gdyż Chrystus, jeśli doprowadzić ujęcie Szkoły Antiocheńskiej do skrajności, w swej naturze ludzkiej będąc po prostu człowiekiem, ze swoją ludzką osobowością i ''ego'' - staje się zwycięzcą w zmaganiach moralnych, który pokonał rozpalone ataki pożądania w trakcie kuszenia na pustyni (por. Łk 4,1-13) i dał wszystkim następnym pokoleniom naukę, jak silna jest ludzka wola. Taki Chrystus odpowiada wizji usprawiedliwienia propagowanej w [[pelagianizm]]ie<ref>{{cytuj książkę | nazwisko = Williams | imię = Norman Powell | tytuł = The Ideas of the Fall and of Original Sin. A Historical and Critical Study | miejsce = London | rok = 1927 | strony= 349-350}} przyp. 2.</ref>.
O braku jasności nauk Teodora najlepiej świadczy fakt, że [[sobór chalcedoński]] ([[451]]), który był Czwartym [[Sobór powszechny|Soborem Powszechnym]], oczyścił z zarzutów jego uczniów biskupów [[Teodoret z Cyru|Teodoreta z Cyru]] i [[Ibas z Edessy|Ibasa z Edessy]]. Z kolei Szósty Sobór Powszechny Konstantynopolitański II niektóre ich twierdzenia, zebrane w tzw. [[Trzy Dzieła]], potępił. Poglądy innego ucznia Teodora, patriarchy [[Nestoriusz]]a zostały potępione już na Trzecim Soborze Powszechnym - [[Sobór
{{przypisy}}
| |||