Teoria przejść fazowych: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m nei -> nie |
|||
Linia 7:
Własność ta jest podstawa klasyfikacji przejść fazowych zaproponowana pzrez Ginzburga-Landaua: wyróżnia się obecnie dwa rodzaje przejść fazowych:
*'''przejścia fazowe nieciągłe''' - kiedy pochodna energii swobodnej G jest nieciągła ( doznaje skoku) zaś sama funkcja G ma osobliwość w postaci ostrza. Dla fazy o wyższym parametrze porządku minimum G jest realizowane za pomoca innej gałęzi krzywej G niż dla fazy o niższych wartościach tego parametru. Obie gałęzie sa zszyte w punkcie przejścia fazowego tworząc ostrze. Ponieważ pochodna funkcjonału G przy zmianie temperatury to ciepło właściwe, mamy zatem doczynienia z nieciągłościa tej wielkości co oznacza, że w trakcie przejścia następuje wydzielanie się energii, tak zwanego utajonego ciepła przejścia. Typowymi przykładami takich pzrejść są zjawiska związane z
*'''przejścia fazowe ciągłe''' - w tym przypadku funkcja G jest ciągła i posiada także ciągłe pochodne pierwszego rzędu co sprawia, że z przejściem nie jest związana żadna nieciagłość w cieple właściwym a tym samym brak ciepła utajonego przejścia. Jednak druga lub któraś z wyższych pochodnych jest nieciągła (do chwili obecnej nie zaobserwowano przejścia z ciągłą drugą pochodną a nieciągłą trzecią czy wyższą). Przejścia takie mają niezmiernie ciekawe własności. Obszar około przejścia wykazuje istnienie olbrzymich fluktuacji parametru porządku, które są skorelowane (koherentne) w olbrzymich makroskopowych objętościach. Typowym przykładem jest tu przejście w punkcie potrójnym na przykład wody, przejście ferromagnetyk - paramagnetyk w punkcie Curie, przejście nadprzewodnik - przewodnik i inne. Ponieważ brak jest utajonego ciepła przemiany dla dowolnej objętości ośrodka brak jest jakiejkolwiek bariery energetycznej pomiędzy fazami: mogą one współistnieć i zupełnie płynnie, bez wydatku energii, przechodzic jedna w drugą. To właśnie jest powodem istnienia olbrzymich fluktuacji.
|