Iosif Szkłowski: Różnice pomiędzy wersjami

Po ukończeniu Wydziału Fizyki [[Uniwersytet Moskiewski|Uniwersytetu Moskiewskiego]] i odbyciu aspirantury na tym wydziale od 1938 r. pracował w Instytucie Astronomii tegoż uniwersytetu. Od 1968 r. był kierownikiem oddziału astrofizyki w Instytucie Badań Kosmicznych w [[Moskwa|Moskwie]]<ref name=autonazwa1>Wiktor Osiatyński, ''Zrozumieć świat'', Czytelnik, Warszawa 1982, s. 87</ref>.

Specjalizował się w [[astrofizyka|astrofizyce]], [[radioastronomia|radioastronomii]]. Zajmował się naturą [[supernowa|supernowych]], badaniem [[Promieniowanie kosmiczne|promieniowania kosmicznego]] i [[korona słoneczna|korony słonecznej]]. Do największych jego osiągnięć należy opracowanie teorii jonizacji korony słonecznej, badania nad [[Promieniowanie radiowe|promieniowaniem radiowym]] [[Droga Mleczna|Galaktyki]] oraz nad pochodzeniem promieni kosmicznych<ref>Wiktor Osiatyński,name=autonazwa1 ''Zrozumieć świat'', Czytelnik, Warszawa 1982, s. 87</ref>. Wykazał, że promieniowanie pochodzące z [[Mgławica Kraba|Mgławicy Kraba]] jest [[Promieniowanie synchrotronowe|synchrotronowe]]. Zasugerował też, że wybuchy supernowych w odległościach bliższych niż 300 [[rok świetlny|lat świetlnych]] od [[Słońce|Słońca]] mogły być odpowiedzialne za niektóre z masowych wyginięć na [[Ziemia|Ziemi]]. Przez wiele lat był entuzjastą poszukiwań cywilizacji pozaziemskich. Pod koniec życia uznał, że jesteśmy sami w kosmosie, a jego nasłuch jest stratą czasu i pieniędzy. O ile można podejrzewać, że w wielu rejonach kosmosu mogą występować najprostsze formy życia, na przykład bakterie, o tyle rozwinięcie się poza Ziemią wyższych organizmów wydaje się mało prawdopodobne<ref>[http://www.rzeczpospolita.pl/dodatki/raporty_011224/raporty_a_1.html Raporty ''Rzeczpospolitej'', Kosmos - w poszukiwaniu życia]</ref>.