Katapulta startowa: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m robot dodaje: el:Καταπέλτης απονήωσης |
m lit. |
||
Linia 8:
Na początku, aż do zakończenia [[II wojna światowa|II wojny światowej]] większość katapult startowych na lotniskowcach była napędzana hydraulicznie. Pierwsze bardziej efektywne katapulty parowe zastosowano na [[Wielka Brytania|brytyjskim]] lotniskowcu [[HMS Perseus (R51)|HMS Perseus]] w połowie [[Lata 50. XX wieku|lat 50.]] Zapewniały one większą moc niż hydrauliczne i umożliwiały start dużo cięższym [[Samolot myśliwski|myśliwcom]] odrzutowym. Na początku [[XXI wiek|XXI]] wieku rozpoczęto prace nad zbudowaniem elektrycznej katapulty startowej ''Electromagnetic Aircraft Launch System'' opartej o [[silnik liniowy]]. Wprowadzenie nowych katapult elektromagnetycznych ma na celu podniesienie niezawodności okrętu i kontynuowanie startów samolotów także w przypadku awarii systemów parowych. W niektórych obecnie projektowanych lotniskowcach przewiduje się zainstalowanie właśnie takich rozwiązań.
Poza Stanami Zjednoczonymi, [[Rosja|Rosją]] i [[Francja|Francją]], większość państw posiadających lotniskowce skłania się bardziej do zastosowania samolotów pionowego startu i lądowania, głównie [[AV-8B Harrier II]], które mogą
Samoloty startujące z lotniskowców przy pomocy katapult startowych określa się skrótem [[CATOBAR]]. W celu zapewnienia bezpiecznego lądowania tego typu maszyn konieczne jest stosowanie [[Aerofiniszer|lin hamujących]] skracających dobieg samolotu.
| |||