Wicehrabia de Bragelonne: Różnice pomiędzy wersjami

 

=== Fabuła powieści ===

Francja, rok [[1660]]. Młody władca Ludwik XIV zaczyna powoli samodzielnie rządzić krajem. Nadal jednak pierwsze skrzypce gra jego pierwszy minister, kardynał [[Jules Mazarin]]. Ludwik XIV rozwiązuje gwardię królewsko-kardynalską i powołuje znowu muszkieterów królewskich. D’Artagnan znowu jest porucznikiem, gdyż Mazzarini odebrał mu patent kapitański po ostatniej wojnie. Pomimo tego nadal wiernie służy rodzinie królewskiej licząc na odzyskanie stopnia kapitana. Młody wicehrabia Raul de Bragelonne jest dworzaninem królewskim. Właśnie dostarcza list do księcia [[Gaston (książę Orleanu)|Gastona Orleańskiego]], w przerwie między obowiązkami spotyka się z damą swego serca, Luizą de la Valliere oraz swoim ojcem, hrabią de La Fere (Atosem). W Anglii [[Karol II Stuart]], syn ściętego [[Karol I Stuart|Karola I]], chce odzyskać władzę. Przybywa do Francji i prosi o pomoc młodego króla, który chce mu jej udzielić, ale wszechwładny kardynał nie pozwala mu na to. Ludwik XIV ze smutkiem odmawia więc swemu dostojnemu kuzynowi. Młody Karol II przypadkowo mija posiadłość hrabiego de La Fere i odwiedza go. Atos opowiada mu o skarbach w zamku [[Newcastle]] i jedzie tam z młodym władcą, chcąc pomóc mu odzyskać tron. Tymczasem d’Artagnan rozgoryczony niedającą perspektyw służbą rezygnuje ze stanowiska, jedzie do oberży Plancheta (swego dawnego sługi) i zawiązuje z nim spółkę finansową na poczet szykowanej wyprawy do Anglii, podczas której, nic nie wiedząc o planach Atosa, również chce przywrócić Karola II na tron (pragnie do niej zwerbować Atosa, Portosa i Aramisa, ale żadnego z nich nie ma w domu - porucznik zastaje w domach tylko ich służących). Wreszcie bierze pożyczkę od Plancheta, zbiera doborowy oddział najemnych ludzi i rusza w podróż.