Technika oddechu cyrkulacyjnego: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
GrouchoBot (dyskusja | edycje) m robot dodaje: ca:Respiració circular |
m int. |
||
Linia 3:
Technika wykorzystywana jest w dużym stopniu przez muzyków grających na [[Australia|australijskim]] [[didgeridoo]], [[Sardynia|sardyńskim]] [[launedda]], [[Egipt|egipskim]] [[arghul]], czy wielu rodzajach tradycyjnych [[obój|obojów]] i [[flet]]ów. Stosowana jest też przez niektórych muzyków [[jazz]]owych i klasycznych.
Chociaż wielu profesjonalnych muzyków uznaje tą technikę za wysoce użyteczną, niewiele dzieł europejskiej muzyki orkiestrowej stworzonej przed XX wiekiem wymaga jej użycia. Wykorzystanie techniki cyrkulacyjnego oddechu pozwoliło jednak na [[Transkrypcja (muzyka)|transkrypcję]] dzieł skomponowanych na instrumenty strunowe, które byłyby niemożliwe do wykonania na instrumentach dętych bez użycia oddechu cyrkulacyjnego. Przykładem jest utwór "Moto Perpetuo
Jednym ze znanych muzyków posługujących się tą techniką jest saksofonista [[Kenny G]], do którego należał rekord w długości dźwięku uzyskanego na instrumencie dętym (ponad 45 minut). Rekord ten został pobity przez saksofnistę z [[Kostaryka|Kostaryki]] – [[Geovanny Escalante]] grał nieprzerwanie przez 90 minut i 45 sekund<ref>{{cytuj stronę| url = http://www.stereophile.com/news/10252/| tytuł = www.stereophile.com| data dostępu = 17 grudnia 2009| autor = | opublikowany = | praca = | data = | język = en}}</ref>.
| |||