Fiodor Czartoryski: Różnice pomiędzy wersjami

'''Fiodor Michałowicz Czartoryski''', Fedor Michałowicz Czartoryjski (zm. [[1542]]), [[kniaź]] litewski, [[starosta]] [[SłuckŁuck|słuckiłucki]].

Według popisu wojskowego przeprowadzonego na [[Wielkie Księstwo Litewskie|Litwie]] w [[1528]] r. był zobowiązany do wystawienia pocztu składającego się z 32 konnych. Świadczy to, że byłobył posiadaczem około 500 dymów (zagród) chłopskich. Oprócz położonych głównie w [[województwo nowogródzkie (I Rzeczpospolita)|województwie nowogródzkim]] dóbr dzidzicznych , o które sądził się z kuzynem Semenem Aleksandrowiczem Czartoryjskim ok. [[1498]] r., zgromadził wiele nadań [[władcy Litwy|wielkoksiążęcych]], m.in. Klewań ([[1501]]), Litowiż w powiecie włodzimierskim razem z [[wójt|wójtostwem]] i obowiązkiem opieki nad [[cerkiew (budynek)|cerkwią]] ([[1512]]), 6 służb tatarskich w Koreliczch i dwór w powiecie [[Nowogródek|nowogródzkim]] (1514). Powiększał również majątek porzez kupno dóbr, np. w [[1517]] r. kupił od kniaziów Koreckich Susk, a w [[1524]] r. Kołniatycze.

W 1524 r. został oskarżony przez teścia, starostę włodzimierskiego, [[marszałek ziemski|marszałka]] ziemi wołyńskiej kniazia Andrzeja Aleksandrowicza Sanguszkę, o przywłaszczenie dochodów marszałkostwa wołyńskiego. W [[1526]] r. jako rekompensata dla pokrzywdzonego zasądzony został na jego rzecz majątek Fiodora Sielec. Fiodor nie wydał posiadłości oskarżycielowi i sprawa ciągnęła się jeszcze po [[1530]] r. Kniaź Czartoryjski miał zatargi również z siąsiadami. Procesował się z ksiaziemkniaziem Jurijem Dubrowickim (ok. [[1525]]) i z kniaziem Ilją Ostrogskim o Stwołowicze ([[1536]]).