7,5 cm PaK 40: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
AutoPur (dyskusja | edycje)
m zamieniam "za wyjątkiem" na "z wyjątkiem" + poprawki techniczne
Kosmak (dyskusja | edycje)
m drobne redakcyjne, drobne techniczne, int.
Linia 29:
'''7,5 cm PaK 40''' (Panzerabwehrkanone 40 – armata przeciwpancerna wzór 40) – [[Niemcy|niemiecka]] [[armata przeciwpancerna]] kalibru 75 mm opracowana w latach 1939-1941 i używana przez armię niemiecką w okresie [[II wojna światowa|II wojny światowej]].
 
Prace projektowe nad nową armatą przeciwpancerną 75&nbsp;mm rozpoczęły się w zakładach [[Friedrich Krupp AG|Kruppa]] i [[Rheinmetall]] już w roku 1939, ale początkowo projekt nie miał wysokiego priorytetu. Dopiero po [[Atak Niemiec na ZSRR|inwazji na ZSRR]] w 1941 roku i pierwszych starciach z dobrze opancerzonymi [[czołg]]ami [[T-34]] i [[KW (czołg)|KW]], zwiększono tempo prac projektowych. Oficjalnie przyjęte na wyposażenie w 1940, pierwsze działa tego typu dostarczono do jednostek bojowych pod koniec 1941<ref name="wwII">{{cytuj książkę|nazwisko=Bishop|imię=Chris|tytuł=The Encyclopedia of Weapons of World War |wydawca=Barnes & Noble Books|miejsce=London|data=1998|strony=184|isbn=0-7607-1022-8}}</ref>, a do 1943 stanowiły one większość niemieckiej artylerii przeciwpancernej.
 
Armata PaK 40 była standardowym niemieckim działem przeciwpancernym do końca wojny<ref name="wwII" />. Była używana także przez inne [[państwa Osi]], a zdobyczne egzemplarze weszły na uzbrojenie Armii Czerwonej. Po wojnie służyły w armiach [[Albania|Albanii]], [[Bułgaria|Bułgarii]], [[Czechosłowacja|Czechosłowacji]], [[Finlandia|Finlandii]], [[Rumunia|Rumunii]] i [[Węgry|Węgier]].
Linia 35:
Łącznie wyprodukowano około 23 000 sztuk tej broni, plus około 6000 egzemplarzy stanowiących uzbrojenie niemieckich [[niszczyciel czołgów|niszczycieli czołgów]]. Armata PaK 40 stanowiła skuteczną broń przeciwpancerną aż do końca wojny i była w stanie zniszczyć każdy czołg aliancki z wyjątkiem ciężko opancerzonych [[IS-2]] i [[M26 Pershing]]. Jedyną poważniejszą wadą PaK 40 był znaczny ciężar własny, co wymuszało używanie do transportu działa [[ciągnik artyleryjski|ciągnika artyleryjskiego]], szczególnie na miękkim gruncie.
 
Duża wagamasa własna działa była między innymi spowodowana uproszczeniami konstrukcji i ograniczonym, w porównaniu do [[5 cm PaK 38]], stosowaniem lekkich stopów, zarezerwowanych dla [[Luftwaffe]]<ref name="wwII" />. Działo posiadało klasyczną konstrukcję z łożem dwuogonowym, z resorowaniem piórowym; po rozłożeniu ogonów, resory wyłączały się automatycznie. Lufa jednoczęściowa, z podwójnym [[hamulec wylotowy|hamulcem wylotowym]]<ref name="ls" />.
 
PaK 40 wystrzeliwała pociski o masie od 4,1 ([[pocisk podkalibrowy|podkalibrowy]] z rdzeniem [[wolfram]]owym), przez 5,74 (burzący) do 6,8&nbsp;kg (przeciwpancerny). Szeroka gama pocisków czyniła z PaK 40 także użyteczne działo polowe i używający jej żołnierze bardzo wysoko ją oceniali. Przebijalność pancerza (0° pochylenia z 500 m) przy użyciu pocisku podkalibrowego wynosiła 154&nbsp;mm, a naz dystansieodległości 2000 m wciąż sięgała 98&nbsp;mm<ref name="wwII" />.
 
{{przypisy}}