Klasztor Hradisko: Różnice pomiędzy wersjami

Założony przez w [[1078]] roku księcia ołomunieckiego [[Otto I Piękny|Otto I Pięknego]], który sprowadził doń [[benedyktyni|benedyktynów]]. W [[1150]] roku ich miejsce zajęli [[norbertanie]] i zajmowali go aż do roku [[1784]], kiedy to cesarz [[Józef II Habsburg|Józef II]] dokonał, w ramach reformy kościelnej, [[kasata|kasaty]] klasztoru. W trakcie [[wojna trzydziestoletnia|wojny trzydziestoletniej]] został zniszczony przez okupujące Ołomuniec [[Szwecja|wojska szwedzkie]]. Budowa nowego klasztoru według projektu włoskiego [[architekt|architekta]] [[Giovanni Pietro Tencalla|Giovanniego Pietro Tencalli]] rozpoczęła się w roku [[1650]] i trwała aż do pierwszej połowy XVIII wieku. Budynek został zbudowany w stylu barokowym. Ma cztery skrzydła, cztery wieże narożne i jedną centalną i trzy [[dziedziniec|dziedzińce]]. Wnętrze jest bardzo bogato zdobione zabytki sztuki z epoki m. in. prace malarzy: [[Paul Troger|Paula Trogera]], [[Daniel Gran|Daniela Grana]] czy rzeźbiarzy: Josefa Antonína Winterhaldera i Georga Antonína Heinza. Zeświecczenie obiektu spowodowało jednak, że sztukę baroku w pełnej krasie można podziwiać praktycznie wyłącznie w kaplicy św. Szczepana, która po likwidacji klasztoru pełniła funkcję kościoła parafialnego i zachowała się bez większych zmian.

[[Image:Klaster_Hradisko-2.jpg|left|thumb|300px|Panorama klasztoru Hradisko]]

[[Image:Klaster_Hradisko_-_knihovna.jpg|right|thumb|Biblioteka klasztorna]]