Wersja z 23:38, 15 paź 2011 edytuj Belissarius (dyskusja \| edycje) 107 753 edycje →‎Przebieg bitwy: drobne merytoryczne ← poprzednia edycja		Wersja z 23:40, 15 paź 2011 edytuj anuluj edycję Belissarius (dyskusja \| edycje) 107 753 edycje →‎Przebieg bitwy: drobne merytoryczne następna edycja →
Linia 31: Szybki marsz Anglosasów zapobiegł dalszym sukcesom najeźdźców. Pojawienie się wojsk Harolda zaskoczyło ich i zmusiło do stoczenia walnej bitwy. Armia angielska posiadała przewagę liczebną: przeciw pięciu tysiącom pozostałych po ostatniej bitwie [[Wikingowie\|Wikingów]] stanęło dziewięć-dziesięć tysięcy Anglosasów. Wojska norweskie w bitwie pod Stamford Bridge poniosły druzgocącą klęskę: straciły ponad 3700 zabitych, w tym dowódcę, króla Haralda, który zginął trafiony strzałą w gardło. Spośród trzystu [[drakkar]]ów, na jakich przypłynęli Norwegowie, do kraju odpłynęło zaledwie dwadzieścia cztery; na obsadzenie tylko takiej liczby okrętów starczyło zdolnych do żeglugi ludzi. Straty po stronie angielskiej nie są znane, były one jednak niższe niż po stronie norweskiej, gdyż wielu Wikingów zostało zabitych przez zwycięzców podczas ucieczki do miejsca cumowania drakkarów w odległym o blisko 20 km [[Riccall]]. [[Kronika anglosaska]] (wersja IV) tak przedstawiała przebieg wypadków: <blockquote>''Nasz król Harold nadciągnął niespodzianie z wielką armią anglosaską i spotkał się z Norwegami za Yorkiem pod Stamford Bridge, ~~z wielką armią anglosaską i~~gdzie obie strony walczyły zacięcie przez cały dzień. Harald Hardrada i earl Tostig polegli, a resztki Norwegów rzuciły się do ucieczki ścigani uparcie przez naszych, którzy wielu nieprzyjaciół zabili nim ci zdołali dotrzeć do ich okrętów, gdzie niektórzy potonęli, inni spłonęli żywcem lub zginęli w jakiś inny sposób, tak że bardzo niewielu przeżyło rzeź. Anglosasi zostali zwycięscy na polu. Wtedy król okiazał łaskę Olafowi, synowi króla Norwegów, ich biskupowi, jarlowi Orkadów i wszystkim, którzy zostali jeszcze na okrętach. Oni wówczas zeszli na ląd, do naszego króla i złożyli przysięgę, że na zawsze zachowają pokój i przyjaźń do tel ziemi; wówczas król zezwolił im odpłynąć do domu na dwudziestu czterech okrętach''<ref>G. Jones, ''The Vikings'', s.396.</ref>.</blockquote> Po tej bitwie skandynawscy [[Normanowie]] jeszcze tylko raz najechali Anglię, ale zostali ostatecznie pokonani przez Wilhelma Zdobywcę w roku 1070.

Bitwa pod Stamford Bridge: Różnice pomiędzy wersjami