Skala twardości Brinella: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
poprawiono maksymalną twardość stali: dla stali hartowanej o zawartości węgla od 0,7% można uzyskać twardość 650 HB, jednak ze wzgledu na kruchość taka stal nie jest wykorzystywana w przemyśle |
JPEG -> SVG |
||
Linia 2:
'''Skala twardości Brinella''' – skala oznaczania [[twardość|twardości]] [[metal (materiałoznawstwo)|metali]] na podstawie testu dokonanego metodą opracowaną przez szwedzkiego inżyniera Johana Augusta Brinella (1849—1925) w 1900 r. Twardość w skali Brinella oznacza się '''HB''' i leży w zakresie od 3 do 600.
[[Plik:
W metodzie pomiaru twardości Brinella, w próbkę metalu wciska się kulkę ze stali hartowanej lub z [[węglik spiekany|węglików spiekanych]]<ref>{{cytuj stronę| url = http://www.mech.pg.gda.pl/kmiwm/mat_dyd/lab_w/lwm_c03.pdf | tytuł = Badanie twardości metali | data dostępu = 2011-05-11 | autor = Olszewski H.| opublikowany = | data = | język = }}</ref>. Kulkę stalową można używać do próbek o twardości do 450 HB. Powyżej twardości 350 HB wyniki pomiaru kulką stalową i wykonaną z węglików różnią się istotnie, dlatego rodzaj kulki należy oznaczać dodając w oznaczeniu literę S (HBS) dla stali i W dla węglików (HBW). Średnica kulki (1, 2,5, 5 i 10 mm), czas obciążenia (od 10 s dla stali do 60 s miękkich stopów) oraz siła docisku (1-3000 kgf), zależy od rodzaju materiału i grubości próbki.
| |||