Niewola babilońska: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
Luckas-bot (dyskusja | edycje) m r2.7.1) (Robot dodał uk:Вавилонський полон |
Owczarczak (dyskusja | edycje) drobne merytoryczne, źródła/przypisy |
||
Linia 1:
[[Plik:Hartmann-schedel DESTRVCCIO-IHEROSOLIME 1493 1-1460x750.jpg|thumb|300px|Zniszczenie Jerozolimy przez Chaldejczyków (ilustracja z [[Liber Chronicarum|Kroniki norymberskiej]])]]
'''Niewola babilońska''' – zwyczajowe określenie wygnania [[Żydzi|Żydów]] z [[Juda (kraina)|Judy]], trwającego od [[587 p.n.e.|587]] do [[539 p.n.e.|539 roku p.n.e.]] Termin "niewola" jest nieadekwatny, gdyż [[Deportacja (politologia)|deportowani]] Żydzi nie byli traktowani jak niewolnicy, a część z nich pełniłą wysokie stanowiska urzędnicze zarówno na dworze królów babilońskich, jak i perskich<ref>ks. Julian Warzecha, ''Historia dawnego Izraela'', Wydawnictwo Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego, Warszawa 2005, str. 333-334.</ref>. Według interpretacji proroctw dokonanej przez [[Daniel (postać biblijna)|Daniela]], chodzi o siedemdziesiąt lat spustoszeń [[Jerozolima|Jerozolimy]]<ref>Dn 9, 2</ref>.
Pierwsze wysiedlenie Żydów do Babilonu nastąpiło w 597 p.n.e.<ref>Francis Joannès, ''Historia Mezopotamii w I. tysiącleciu przed Chrystusem'', Wydawnictwo Poznańskie, Poznań 2007, str. 86.</ref>, kiedy to [[Nabuchodonozor II]] wtargnął do [[Jerozolima|Jerozolimy]], zrabował świątynny skarbiec i wysiedlił m.in. króla [[Jojakin]]a oraz proroka [[Ezechiel]]a<ref name="peb">{{cytuj książkę|tytuł=Podręczna Encyklopedia Biblijna|wydawca=Księgarnia św. Wojciecha|miejsce=Poznań - Warszawa - Lublin|data=1959|strony=159-160|inni=Eugeniusz Dąbrowski (red.)|tom=II|rozdział=Niewola babilońska}}</ref>.
Linia 6:
[[29 lipca]] [[587 p.n.e.]] wojska babilońskie króla [[Nabuchodonozor II|Nabuchodonozora II]] zdobyły [[Jerozolima|Jerozolimę]], tłumiąc tym samym powstanie Żydów z Judy przeciwko [[państwo nowobabilońskie|państwu nowobabilońskiemu]]. Według relacji Jeremiasza<ref>Jr 52,30 za: Harrington, op.cit.</ref> 4600 Żydów, zostało wysiedlonych przez nowobabilońskiego władcę do [[Babilonia|Babilonii]] (taką metodę ujarzmiania buntowniczych ludów stosowali wcześniej na masową skalę [[Asyria|Asyryjczycy]], m.in. w stosunku do Babilończyków i Żydów z [[starożytny Izrael|Izraela]]). Ostatnia deportacja, o której wspomina [[Księga Jeremiasza]] (Jr 52,30) miała miejsce w [[582 p.n.e.]]<ref name="klucz">{{cytuj książkę|nazwisko=Harrington|imię=Wilfrid J.|tytuł=Klucz do Biblii|wydawca=Instytut Wydawniczy Pax|miejsce=Warszawa |data=2002|isbn=83-211-0277-8|strony=113-114}}</ref>.
Niewola Żydów skończyła się w 539/538 roku p.n.e., gdy [[Cyrus II Wielki]], król [[Persowie|Persów]], podbił Babilonię i zgodził się na powrót Żydów do Judy, która stała się autonomiczną prowincją perską – [[Juda (kraina)|Jehud]]. Uwolnienie nastąpiło w wyniku znanej z tolerancji polityki królów perskich<ref>Stefan Zawadzki, ''Ze studiów nad chronologią Babilonii; koniec VII - początek V wieku przed Chr.'', Poznań 1996, s. 57</ref><ref>''Nowy komentarz biblijny – Księga Daniela'', Edycja św.Pawła 2008, s. 410</ref>. Część Żydów powróciła do ojczyzny w [[537 p.n.e.]] (plemiona Lewi i Benjamina)<ref>{{cytuj książkę |nazwisko= |imię= |tytuł=S. Orgelbranda Encyklopedja Powszechna |rok=1898 |wydawca=Wydawnictwo Towarzystwa Akcyjnego Odlewni Czcionek i Drukarni S. Orgelbranda Synów |miejsce=Warszawa}}</ref>, podczas gdy pozostałe pozostały stając się tzw. [[Dziesięć Zaginionych Plemion Izraela|zaginionymi plemionami Izraela]].
Wyprowadzenie Żydów z [[Jerozolima|Jerozolimy]] opisane jest między innymi w biblijnej [[2 Księga Królewska|2 Księdze Królewskiej]] 25,1-21.
| |||