Bitwa o Kołobrzeg: Różnice pomiędzy wersjami

4 marca do [[Kołobrzeg]]uKołobrzegu podeszły jednostki sowieckiej 1 Armii Pancernej, które po nieudanej próbie zdobycia miasta z marszu, przecięły jego lądowe szlaki komunikacje.

7 marca jednostki [[1 Armia Wojska Polskiego|1 Armii WP]] rozpoczęły [[oblężenie]] miasta. Pierwsze uderzenie [[6 Pomorska Dywizja Piechoty|6 Dywizji]] na południowe przedmieścia doprowadziło do głębokiego włamania. [[3 Pomorska Dywizja Piechoty |3 Dywizja]] zamknęła pierścień okrążenia od wschodu 8 marca. Do 12 marca, w ciężkich walkach, przełamano zewnętrzny pierścień obronny.

Od 12 do 17 marca walczono o przełamanie drugiego pierścienia obrony i umocnionych obiektów w śródmieściu, 13 marca do walki wprowadzono [[4 Pomorska Dywizja Piechoty|4 Dywizję Piechoty]] i [[4 pułkPułk czołgówCzołgów ciężkichCiężkich]]. W dywizjach zorganizowano grupy szturmowe. W tym okresie 6 Dywizja zbliżyła się z południa do portu, opanowała Wyspę Solną i sforsowała rzekę Parsętę. 3 Dywizja i [[18 pułkKołobrzeski Pułk Piechoty|18 Pułk 6 Dywizji]], wspierane przez czołgi i działa pancerne , walczyła o Stare Miasto, zdobyła gazownię i podeszła do stacji kolejowej. 4 Dywizja zdobyła tor wyścigowy, lokomotywownię i warsztaty kolejowe. W rejonie dworca kolejowego zniszczony został niemiecki pociąg pancerny ''Panzerzug 72A'', którego dowódcą był Gerhard Roeming.