Order Wojny Ojczyźnianej: Różnice pomiędzy wersjami

|wielkość = 72  x  72  mm

|wydano = ponad 344.&nbsp;000 I klasy <br /> ponad 1.&nbsp;000.&nbsp;000 II klasy

[[Order]] został ustanowiony dekretem Prezydium [[Rada Najwyższa ZSRR|Rady Najwyższej]] [[Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich|ZSRR]] w dniu [[20 maja]] [[1942]] roku jako pierwsze odznaczenie bojowe ustanowione podczas [[Wielka Wojna Ojczyźniana|Wielkiej Wojny Ojczyźnianej]] (nazwa ta w radzieckiej propagandzie oznaczała [[II wojna światowa|II wojnę światową]], z ograniczeniem do wojny niemiecko-radzieckiej 1941-451941–1945).

** w lotnictwie transportowym lub łącznikowym, z lądowaniem na własnym terytorium – 60, na terytorium zajętym przez przeciwnika w rejonie rozmieszczenia wojsk własnych – 16 (w łącznikowym -– 30)

Pierwszymi orderami I stopnia zostali odznaczeni 2 czerwca 1942 trzej artylerzyści za walkę z czołgami niemieckimi w rejonie [[Charków|Charkowa]]. Największą ilością orderów -– pięcioma odznaczony był pilot myśliwski [[Iwan Fiedorow]] (4 ordery I stopnia i jeden II stopnia, z czego czwarty order I stopnia nadany już po wojnie jako jubileuszowy).

Odznaczani nim byli również cudzoziemcy, w tym Polacy -– żołnierze [[LWP]] i francuscy piloci [[Pułk Lotnictwa Myśliwskiego Normandie-Niemen|pułku Normandie-Niemen]]. Orderem tym jednak odznaczono także niektórych dowódców i żołnierzy [[alianci|alianckich]] walczących na froncie afrykańskim i zachodnim.

Ogółem do [[1985]] nadano ok. 1.&nbsp;350.&nbsp;000 orderów (w tym ponad 344 tys. – I stopnia i ponad 1 milion – II stopnia). Z tego, podczas wojny nadano 324.&nbsp;903 orderów I stopnia i 951.&nbsp;652 II stopnia.

W [[1985]] z okazji 40-lecia zakończenia wojny wypuszczono jubileuszową wersję Orderu Wojny Ojczyźnianej, nadawaną nie za zasługi bojowe, ale wszystkim żyjącym aktywnym uczestnikom wojny (generalicja, kawalerowie niektórych innych orderów i inwalidzi otrzymywali order I stopnia, pozostali -– II stopnia). Odznaka orderu typu jubileuszowego była znacznie uproszczona. Orderem jubileuszowym I stopnia było odznaczonych ok. 2.&nbsp;054.&nbsp;000 osób, II stopnia -– ok. 5.&nbsp;408.&nbsp;000 osób.

Odznaka orderu przedstawia pięcioramienną, emaliowaną na kolor czerwony gwiazdę, która nałożona jest na drugą gwiazdę wykonaną w formie złotych pęków promieni, tak, że ramiona dolnej gwiazdy znajdują się między ramionami górnej. Odznaka jest jednostrona. W centrum gwiazdy znajduje się okrągła złota tarcza pokryta czerwoną emalią, na której nałożony jest złoty [[godło ZSRR|sierp i młot]]. Tarcza okolona jest biało emaliowaną obwódką z napisem: '''ОТЕЧЕСТВЕННАЯ ВОЙНА''' (pol. „Wojna Ojczyźniana”) i małą gwiazdką. Spoza tarczy wystają skrzyżowane na tle złotych promieni, oksydowane na ciemny kolor [[karabin]] z [[bagnet]]em oraz [[szabla]]. Odznaka orderu II stopnia jest identyczna jak I stopnia, z tym że emaliowana, złocona gwiazda jest nałożona na srebrną promienistą gwiazdę. Średnica między końcami przeciwległych ramion dolnej i górnej gwiazdy wynosi 45 &nbsp;mm, średnica centralnej tarczy z napisem -– 22 &nbsp;mm.

Przy mniej formalnych okazjach zamiast gwiazdy orderu można nosić wstążkę, szerokości 24 &nbsp;mm, bordową z jednym szerokim (5 &nbsp;mm) czerwonym paskiem pośrodku dla I stopnia oraz dwoma wąskimi (3 &nbsp;mm) czerwonymi paskami pod bokach dla II stopnia.

Order noszono na prawej piersi, w kolejności: I stopnia -– po [[Order Aleksandra Newskiego (ZSRR)|Orderze Aleksandra Newskiego]], II stopnia -– po orderze I stopnia.