Sylogizm: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m robot dodaje: el:Συλλογιστική |
→Przykłady: dr. red. |
||
Linia 18:
# S o P
S to podmiot (od łac. ''subiectum''), P to orzecznik (łac. ''predicatum''). W miejsce S i P należy podstawiać w sylogistyce zdania prawidłowe logicznie, tj. takie o których można powiedzieć, czy są prawdziwe czy fałszywe
Nazwy w zdaniu pełnią w sylogistyce rolę terminów (łac. ''terminus''). Powinny być to nazwy niepuste, tj. posiadające realnie istniejące desygnaty.
Zatem zdanie "M a P" będzie zdaniem kategorycznym twierdzącym. Odczytujemy je jako "Każde M jest P". Jeśli w miejsce M i P wstawimy nazwy niepuste, to otrzymamy np. "Każda wikipedystka jest kobietą". Natomiast używając stałej "i", ułożymy zdanie "P i M", które będzie oznaczało "Niektóre kobiety są wikipedystkami". W trybach sylogistycznych ważne jest prześledzenie, jak zachodzą na siebie zakresy nazwowe poszczególnych nazw. W tym przypadku kobiet i wikipedystek.
Terminy również pełnią specjalne funkcje. S to termin mniejszy (''terminus minor'')
Tryb "Barbara" zalicza się do trybów słusznych I figury. Powstaje według schematu:
Linia 37 ⟶ 39:
wniosek
Jak widać termin "M" występuje w przesłankach, ale nie we wniosku. Należy pamiętać, iż przesłanka większa jest zapisywana jako pierwsza (najwyżej). Poniżej umieszcza się przesłankę mniejszą. Dlatego też sylogizm oznacza, jak już wyżej wspomniano: "Każde M jest P, każde S jest M, więc każde S jest P".
''Barbara, Celarent, Darii, Ferioque prioris;''<br>
|