Antoni Amilkar Kosiński: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
→Zobacz też: przelinkowanie usuwanych przekierowań |
Mathiasrex (dyskusja | edycje) kat., drobne merytoryczne |
||
Linia 26:
Dowiedziawszy się o wysłaniu Legionów Polskich na [[San Domingo]], zbuntował się przeciwko [[Napoleon Bonaparte|Napoleonowi]] i złożył za pośrednictwem księcia [[Adam Jerzy Czartoryski|Adama Czartoryskiego]] propozycję służby carowi [[Aleksander I Romanow|Aleksandrowi I]], co jednak nie doszło do skutku. Straciwszy nadzieje, że dalsza służba legionów pomoże sprawie polskiej w [[1803]] r. podał się do dymisji w stopniu generała brygady i powrócił do kraju.
W [[1806]] r. powrócił do służby u boku Dąbrowskiego, organizował powstanie w departamencie bydgoskim i kwidzyńskim. W [[1807]] r. na czele pierwszych sformowanych oddziałów wojska polskiego walczył z Prusakami, uczestniczył w ofensywie na Gdańsk i zdobyciu Tczewa. Zastąpił rannego Dąbrowskiego i poprowadził jego dywizje na Gdańsk, brał także udział w oblężeniu miasta. Jeszcze w tym samym roku został odznaczony za [[powstanie wielkopolskie 1806 roku|kampanię]] Krzyżem Kawalerskim Orderu Virtuti Militari. Podczas kampanii w [[1809]] r. zajmował stanowisko gubernatora Warszawy, następnie dowódcy oddziałów polskich, z którymi brał udział w bitwach pod Szczekocinami i Żarnowcem. Od [[1811]] r. był [[generał]]em dywizji. W [[1812]]
Po tym jak kampania się zakończyła i Księstwo Warszawskie zostało zajęte dostał propozycję przejścia na służbę pruską i organizowania polskiej obrony krajowej w [[Wielkie Księstwo Poznańskie|Wielkim Księstwie Poznańskim]]. Propozycję przyjął, jednak gdy przekonał się o dwulicowości poczynań pruskich natychmiast złożył dymisję. Zmarł w [[1823]] r. w [[Targowa Górka|Targowej Górce]].
Linia 49:
{{DEFAULTSORT:Kosiński, Antoni Amilkar}}
[[Kategoria:Członkowie Konfederacji Generalnej Królestwa Polskiego 1812]]
[[Kategoria:Generał dywizji (Księstwo Warszawskie)]]
[[Kategoria:Kosińscy]]
| |||