Wersja z 21:44, 18 lip 2012 edytuj Pawel98 (dyskusja \| edycje) 66 edycji Nie podano opisu zmian ← poprzednia edycja		Wersja z 21:45, 18 lip 2012 edytuj anuluj edycję Pawel98 (dyskusja \| edycje) 66 edycji Nie podano opisu zmian następna edycja →
Linia 1: '''Kordyt''' – rodzaj prochu [[nitroceluloza\|nitrocelulozowego]] (materiału miotającego), wynaleziony przez [[Frederick Abel\|Fredericka Abela]] oraz [[James Dewar\|Jamesa Dewara]] w [[1889]] roku. Oprócz nitrocelulozy (zawartość ok.60%) o wysokiej zawartości [[azot]]u (12,9-13,3%) drugim głównym składnikiem jest [[nitrogliceryna]] (ok. 30%), która rozpuszcza nitrocelulozę i ją żeluje. Dodatkowo do tego prochu dodaje się plastyfikatory, substancje smarujące, konserwujące i stabilizujące. Do zmiękczenia tak powstałej dość twardej masy prochowej stosuje się lotny rozpuszczalnik – [[aceton]] - co odróżnia kordyt od zwykłego prochu bezdymnego, gdzie stosuje się mieszaninę [[eter dietylowy\|eteru]] z [[alkohole]]m.▼ Dodatkowo do tego prochu dodaje się plastyfikatory, substancje smarujące, konserwujące i stabilizujące. ▲~~Dodatkowo do tego prochu dodaje się plastyfikatory, substancje smarujące, konserwujące i stabilizujące.~~ Do zmiękczenia tak powstałej dość twardej masy prochowej stosuje się lotny rozpuszczalnik – [[aceton]] - co odróżnia kordyt od zwykłego prochu bezdymnego, gdzie stosuje się mieszaninę [[eter dietylowy\|eteru]] z [[alkohole]]m. Kordyt produkowano i stosowano głównie w [[Wielka Brytania\|Wielkiej Brytanii]] jako proch do broni artyleryjskiej. Typowy kordyt składa się z 58% z nitrocelulozy, ok. 30% nitrogliceryny, ok. 3% [[centralit]]u, ok. 5.5% [[dinitrotoluen]]u, ok. 2% [[wazelina\|wazeliny]], ok. 0.8% [[aceton\|acetonu]] i ok. 0,5% [[woda\|wody]] w postaci wilgoci. Obecnie jego znaczenie jako materiału miotającego znacznie zmalało na korzyść balistytów.

Kordyt: Różnice pomiędzy wersjami