Rokosz Zebrzydowskiego: Różnice pomiędzy wersjami

Przywódcami buntu zostali: [[marszałek wielki koronny]] [[Mikołaj Zebrzydowski (marszałek wielki koronny)|Mikołaj Zebrzydowski]], [[Jan Szczęsny Herburt]], [[Stanisław Stadnicki]] i [[podczaszy|podczaszy litewski]] [[Janusz Radziwiłł (kasztelan wileński)|Janusz Radziwiłł]]. Pragnęli zdetronizować Zygmunta III Wazę, też wprowadzić obieralność [[urzędy ziemskie|urzędników ziemskich]] na [[Sejmiki ziemskie|sejmikach]] oraz zmusić posłów do ścisłego przestrzegania instrukcji sejmikowych.

 

 

Rokosz zakończył się zwycięstwem króla w [[bitwa pod Guzowem|bitwie pod Guzowem]] w 1607 roku, lecz wzmocnienie władzy królewskiej zostało udaremnione. Aby się przed nim ustrzec, sprecyzowano dawniejszy przepis o prawie do wypowiedzenia królowi posłuszeństwa oraz nakazano [[senatorowie rezydenci|senatorom rezydentom]] zdawać sprawę sejmowi z urzędowania przy boku monarchy. Król zgodnie z wolą magnatów (niechcących wzmocnienia jego władzy) odstąpił od wymierzenia kar buntownikom.