Księga Judyty: Różnice pomiędzy wersjami

Księga podzielona jest na 16 rozdziałów. Nabuchodonozor, który w żadnym wypadku nie może być identyfikowany z którymś z historycznych władców, wzywa wszystkie ludy ziemi do walki z Arfaksadem królem [[Medowie|Medów]]. Jego wezwanie pozostaje jednak bez odpowiedzi. Po wygranej wojnie władca decyduje się zemścić na opornych wasalach. Najlepszy jego wódz [[Holofernes]], na czele potężnej armii wyrusza na wojnę. [[Żydzi|Lud Izraela]], który niedawno wrócił z niewoli, pod dowództwem najwyższego kapłana [[Joakim]]a, decyduje się odeprzeć wroga. Zajmują miasto [[Betulia|Betulię]]. Holofernes tymczasem dotarł już w okolice i niebawem rozpoczął oblężenie miasta, jednak po 34 dniach oblężenia Betulia nie mogła się dłużej bronić. W tym momencie pojawia się [[Judyta (postać biblijna)|Judyta]], młoda i piękna wdowa, zdecydowana sama obronić miasto. Po modlitwie wieczornej, pięknie odziana, udaje się do obozu [[Asyria|Asyryjczyków]], każe się zaprowadzić do Holofernesa i [[Uwodzenie|uwodzi]] go w ciągu trzech dni. Czwartego dnia w czasie wspólnej wieczerzy, gdy Holofernes się upija, Judyta odcina mu głowę. Wkłada do kosza i powraca do Betulii. O świcie wywieszono głowę na murach miasta. Gdy ją ujrzało wojsko asyryjskie, uciekło w popłochu. Izraelici rzucili się w pogoni za nimi i ich rozgromili. Opowieść ta nie znajduje potwierdzenia w faktach [[historia|historycznych]].

 

 

Tradycja katolicka i prawosławna widzi w Judycie, bohaterskiej niewieście, typ [[Maria z Nazaretu|Maryi]], Matki [[Jezus Chrystus|Jezusa]]. Z tego powodu bardzo często czytania [[liturgia|liturgiczne]] świąt maryjnych zaczerpnięte są z tej księgi.