Joris-Karl Huysmans: Różnice pomiędzy wersjami

Karierę literacką rozpoczął jako [[Naturalizm (literatura)|naturalista]], dziełami takimi jak ''Marthe'' czy ''Histoire d’une fille'' (1876). Jego najsłynniejsza powieść, ''À rebours'' (''[[Na wspak]]''), 1884, w której występował pojedynczy bohater, diuk des Esseintes, wyłamała się z konwencji naturalizmu i stała się przykładem literatury [[dekadentyzm|dekadenckiej]]. ''Na wspak'' zyskała złą sławę podczas procesów [[Oscar Wilde|Oscara Wilde’a]] w 1895, kiedy to oskarżyciel odwołał się do książki i określił ją jako „[[Sodomia|sodomiczną]]”. W 1891 wydanie ''Là-Bas'' wzbudziło zainteresowanie, gdyż książka opisywała zjawisko [[satanizm]]u we Francji lat 80. XIX wieku. Jego późniejsze dzieła, ''En Route'' (1895) i ''La Cathédrale'' (1898) były inspirowane [[katolicyzm]]em. Huysmans był również znany jako krytyk sztuki, co znalazło wyraz w dziełach ''L’Art moderne'' (1883) i ''Certains'' (1889). Przychylnie odnosił się do [[impresjonizm]]u, zwłaszcza spod znaku [[Claude Monet|Moneta]]. Był członkiem założycielem i pierwszym prezydentem [[Akademia Goncourtów|Akademii Goncourtów]].