Wersja z 10:57, 2 sie 2013 edytuj Losy historii (dyskusja \| edycje) 265 edycji Nie podano opisu zmian ← poprzednia edycja		Wersja z 17:18, 2 sie 2013 edytuj anuluj edycję Losy historii (dyskusja \| edycje) 265 edycji Nie podano opisu zmian następna edycja →
Linia 26: ==Dobra rodzinne== Właścicel m. Grodna, Wsielub, Oświej i okolicznych dóbr w guberni mińska, okolicy [[Nowogródek\|Nowogródka]]. Spisy historyczne<ref>Bronisław Chlebowski, '' Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich '', Warszawa, 1895, t. 14, s. 65. </ref> zawierają ~~ogóle~~szczegółowe informacje o majątkach ziemskich. Dobra m. [[Wsielub]] o powierzchni 7582 [[Dziesięcina (miara powierzchni)\|dziesięcin]] należace do rodziny Nowosielskich składały się z 52 wiosek, 595 domów, 1 miasto, 19 uroczysk, 10 folwarków. Tereny w począktkach XVIII wieku te zamieszkiwało ok 3800 katolików i żydów całość. Od 1713 majątek ''( 8283,3 ha)'' należał do A. Nowosielskiego, a następnie do M. F. Radziwiłła. W 1746 r. Wsielub przeszedł we władanie jego syna Albrechta, a w latach 90- tych XVIII wieku A. M. Pocieja.<br /> Nabyte od rodziny Sapiechów m. [[Oświeja]] <ref>Bronisław Chlebowski, '' Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich '', Warszawa, 1886, t. 7, s. 743-744. </ref> z okolicznymi rozległymi dobram położone nad j. oświejskim o powierzchni 24814 dzies ''(27109,29 ha)''. zawierały ok. 750 chrześcijan, ok. 1470 żydów. Na wielki majątek składały się 3 folwarki, 49 wsi, 623 domy, 2200 ludzi.<br /> W mieście [[Grodno]] od 1700 roku nabyty od Krzysztofa Potockiego należał do Nowosielskich jeden z rynków, plac <ref>Jezry Gordziejew, '' Socjotopografia Grodna w XVIII wieku'', Wydawnictwo Adam Marszałek, 2002, s. 132.</ref> był zabudowany 9 kamienicami do roku 1726. W dobrach rodzinnych rynek z nieruchomościami jeszcze pozostawał do 1752.<br /> Linia 33: ==Działaność filantropijna== Rodzina [[Nowosielscy\|Nowosielskich]] ~~często~~wspierała i fundowała budowy kościołów i klasztorów oraz utrzymywała i finansowała bieżące potrzeby zakonników. Antoni Nowosielski kasztelan nowogrodzki był wspólfundatorem zespołu kościelno-klasztornego o. Paulinów we Włodawie ufundowanego w kwocie 30 000 flp. przez Anielę z Zachorowskich Pociejową jej męża ~~[[Ludwik Konstanty Pociej\|~~Ludwika Konstantego Pocieja]] zapisane 50 000 flp. oraz 10 000 talarów bitych (''91 000 flp'') od Antoniego Karola Nowosielskiego kasztelana nowogródzkiego w 1721. Dokument powyższy został wpisany do ksiąg grodzkich brzeskich 17 lutego 1722. {{Przypisy}} Linia 43: '''Herbarze''' * Seweryn hr. Uruski, Adam Amilkar Kosiński, Aleksander Włodarski, ''Rodzina, herbarz szlachty polskiej, Tom 12'', Wydawnictwo Heroldium, Gebethner i Wolff, Warszawa 1915. * Xawery Kasper Niesiecki, ''Herbarz Polski'', wyd. J.N. Bobrowicz, Lipsk 1839-1845. * Janusz Starykoń-Kasprzycki, Michał Dmowski, ''Polska encyklopedia szlachecka'', Wydawn. Instytutu Kultury Historycznej, t. 2, 1937.<br />

Antoni Nowosielski: Różnice pomiędzy wersjami