Metoda Kjeldahla: Różnice pomiędzy wersjami

Badaną substancję (woda, gleba) [[mineralizacja (chemia)|mineralizuje się]] ogrzewając ją w temperaturze ok. 350&nbsp;°C ze stężonym [[Kwas siarkowy|kwasem siarkowym]] i odpowiednimi [[katalizator]]ami (np. [[miedź|miedzią]], [[rtęć|rtęcią]] lub [[siarczan miedzi(II)|siarczanem miedzi(II)]]<ref>{{cytuj książkę |nazwisko = Fortuna (red.)| imię = Teresa| tytuł = Podstawy analizy żywności | wydawca = Wydawnictwo AR w Krakowie| miejsce = Kraków| rok = 2003| strony = 121| isbn = 83-86524-79-0}}</ref>). Podczas tego spalania węgiel i wodór związane w substancjach organicznych utleniają się do ditlenkudwutlenku węgla i wody, a z uwolnionym azotem reaguje kwas siarkowy tworząc [[siarczan amonu]]. Zmineralizowaną próbkę alkalizuje się i poddaje [[destylacja|destylacji]]. Powstały w ten sposób [[amoniak]] oznacza się np. przez przereagowanie z kwasem solnym i [[miareczkowanie|zmiareczkowanie]] wodorotlenkiem sodu niezobojętnionego kwasu w obecności [[wskaźnik Tashiro|wskaźnika Tashiro]]. Jest to miara zawartego w analizowanej próbce azotu amonowego i organicznego.