Bitwa nad Chickamaugą: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m →Bitwa |
m →Bitwa |
||
Linia 39:
Najdalej na prawo wysunięta dywizja korpusu Polka – a mianowicie dywizja Breckinridge’a – miała uderzyć na skrajnie lewy korpus unionistów Thomasa o 7 rano. Nic takiego nie nastąpiło; Polk właśnie spożywał śniadanie. Bragg pogalopował na miejsce i wymógł atak o godzinie 10. Wcześnie rano pole przyszłej bitwy zaścielała mgła. Konfederaci mogli niepostrzeżenie podejść i zaatakować unionistów; teraz było już za późno: mgła podniosła się. Atakujący umocnione pozycje żołnierze Południa byli masakrowani. Brygada za brygadą wchodziła w gęste zarośla i ginęła nawet nie widząc nieprzyjaciela.
Przeciwnie Longstreeta, który ustawił swój korpus w kolumnę – żywy taran – który miał zmiażdżyć przeciwnika. Zamiar mógł się powieść, bowiem podwładny Rosecransa, generał Wood, wycofał się i otworzył lukę w linii unionistów. Longstreet nie wiedział jednak, że w gęstwinie stała dywizja Brannana, która zadała konfederackiej kolumnie znaczne straty, chociaż główne siły unionistów wycofały się w panice[[Plik:Chickamauga Florida Monument.jpg|thumb|Pomnik upamiętniający żołnierzy ze stanu [[Floryda]],
▲się do odległego o 12 km [[Rossville]]. Longstreet zauważył swoją szansę i rzucił rezerwy do decydującego ataku. Zmusiło to żołnierzy Północy do utworzenia nowej linii frontu. George Thomas otrzymał wsparcie wojsk [[Gordon Granger|Gordona Grangera]] dowódcy wojsk rezerwowych Unii. Wcześniej Granger nie zważając na rozkazy wyruszył na czele swych wojsk w kierunku z którego padły strzały. Dzięki temu kolejne ataki konfederatów zostały odparte, a wieczorem wojska Thomasa i Grangera mogły wycofać się w kierunku Chattanoogi. Następnego dnia Longstreet i Forrest zamierzali ścigać uciekającego przeciwnika, chcąc całkowicie zniszczyć Armię Cumberlandu, jednak Bragg z uwagi na wysokie straty konfederatów odmówił. Armia Tennessee miała prawie 30% strat w zabitych, rannych i zaginionych. straciła też 10 generałów. Johnowi Bellowi Hoodowi amputowano nogę. Południowcy stracili też połowę koni artyleryjskich.
Następnego dnia Longstreet i Forrest zamierzali ścigać uciekającego przeciwnika, chcąc całkowicie zniszczyć Armię Cumberlandu, jednak Bragg z uwagi na wysokie straty konfederatów odmówił. Armia Tennessee miała prawie 30% strat w zabitych, rannych i zaginionych. straciła też 10 generałów. Johnowi Bellowi Hoodowi amputowano nogę. Południowcy stracili też połowę koni artyleryjskich.
Konfederaci z ogólnej liczby 66 000 żołnierzy stracili 2312 zabitych oraz 14 674 rannych, a także 1468 zaginionych i jeńców. Unioniści, posiadający 56 965 ludzi, stracili natomiast 1657 zabitych, 9756 rannych i 4757 zaginionych oraz jeńców, co oznacza, że łączne straty przeciwników sięgnęły niemal 35 tysięcy ludzi{{odn|Macdonald|2009|s=241.}}.
| |||