Bitwa nad Chickamaugą: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
mNie podano opisu zmian |
|||
Linia 31:
By odeprzeć unionistów Bragg otrzymał dodatkowo dwie dywizje [[Joseph Johnston|Josepha Johnstona]]. Prezydent [[Jefferson Davis]], który zdawał sobie sprawę z niskiego morale [[Armia Tennessee (Konfederacja)|Armii Tennessee]], zamierzał mianować głównodowodzącym [[Robert E. Lee|Roberta E. Lee]], ten jednak zajęty był nad [[Rappahannock River]], gdzie stała [[Armia Potomaku]] George'a Meade{{odn|McPherson|1988|s=671.}}. W związku z tym dowodzenie pozostało w rękach Bragga, któremu dosłano pomoc w postaci 2-dywizyjnego korpusu [[James Longstreet|Jamesa Longstreeta]] ,który natychmiast wyruszył do [[Georgia|Georgii]]. Dnia 9 września jego żołnierze ruszyli koleją w kierunku miejsca zbiórki. Ponieważ jednak siły Rosecransa obsadziły wcześniej wschodnią część Tennessee, południowcy zmuszeni zostali przejechać 1440 km przez [[Karolina Południowa|południową]] i [[Karolina Północna|północną Karolinę]]. Wobec nacisku unionistów Bragg wycofał się z Chattanoogi do położonego około 36 km na wschód miasteczka Lafayette w Georgii. 9 września wojska Rosecransa bez oporu wkroczyły do Chattanoogi{{odn|Eicher|2001|s=578.}}.
Bragg postanowił wciągnąć przeciwnika w zasadzkę. Do tego potrzebował „dezerterów”, ludzi odważnych i inteligentnych, którzy przekonaliby Rosecransa, że Armia Tennessee jest w rozsypce. Mając 66 tysięcy ludzi – w tym oczekiwany korpus Longstreeta – mógł spokojnie czekać na kolejny krok przeciwnika. Rosecrans uwierzył w wieści przyniesione przez „dezerterów”. Jego cztery korpusy ruszyły naprzód okrążając różnymi drogami wiszącą nad Chattanoogą górę o nazwie [[Lookout Mountain]]. Maszerowały kompletnie odseparowane od pozostałych milami gór i lasów, a brak kawalerii nie pozwalał na właściwe rozpoznanie. Czołowa dywizja Negleya szła wprost na armię Bragga przekonana, że za chwilę rozniesie przeciwnika. Miało wydarzyć się coś, co – jak powiedział jeden z oficerów Armii Tennessee – ''mogłoby się tylko marzyć każdemu dowódcy''. Tyle, że w armii Bragga prawym skrzydłem dowodził niekarny Leonidas Polk, który nie wykonał rozkazu nararcia (dwaj inni generałowie zresztą też), Negley zdołał się wycofać, a Rosecrans zorientował się, że idzie w pułapkę i zarządził odwrót{{odn|Eicher|2001|s=579.}}.
==Bitwa==
| |||