Popol Vuh (zespół muzyczny): Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Addbot (dyskusja | edycje)
m Bot: Przenoszę 11 linków interwiki do Wikidata, znajdziesz je teraz w zasobie d:q706764
W pierwszym okresie działalności grupy współpracownikami Floriana Fricke byli Holger Trülzsch (instrumenty perkusyjne) i Frank Fiedler (syntezator Mooga, realizacja nagrań). Na przestrzeni lat członkami Popol Vuh byli także Djong Yun (sopran), Ren
Linia 27:
|www =
}}
'''Popol Vuh''' - [[Niemcy|niemiecki]] [[Kraut rock|krautrockowy]] zespół muzyczny, założony w [[1969]] przez [[Florian Fricke|Floriana Fricke]], rozwiązany w [[2002]] po jego śmierci. Czołowi przedstawiciele rocka eksperymentalnego. WspółpracownikamiW pierwszym okresie działalności grupy współpracownikami Floriana Fricke byli Holger Trülzsch (instrumenty perkusyjne) i Frank Fiedler (syntezator Mooga, realizacja nagrań). Na przestrzeni lat członkami Popol Vuh byli także Djong Yun (sopran), Renate Knaup (wokal), Conny Veit (gitara), Daniel Fichelscher (gitara, perkusja), Klaus Wiese (tampura) i BobRobert Eliscu (obój). Grupa znana jest z [[soundtrack]]ów do filmów [[Werner Herzog|Wernera Herzoga]] (''Aguirre, gniew boży'', ''Zagadka Kaspara Hausera'', ''Nosferatu'', ''Fitzcarraldo''). Nazwę zespołu zaczerpnięto od tytułu [[Popol Vuh (księga)|świętej księgi]] Indian [[Kicze|Quiché]], plemienia pokrewnego [[Majowie|Majom]].
 
W odróżnieniu od innych zespołów [[Kraut rock|krautrockowych]] muzyka Popol Vuh była bardziej mistyczna, sakralna i medytacyjna. Fricke i jego muzycy inspirowali się przede wszystkim muzyką [[Tybet (region)|Tybetu]], [[Afryka|Afryki]], a także kulturą prekolumbijską. Na początku większość utworów Popol Vuh była oparta na dźwięku, tworzonym przy użyciu [[Syntezator Mooga|syntezatorów Mooga]]. Pracując nad płytą "Hosianna Mantra" Fricke, stwierdził, że dźwięki generowane przy pomocy syntezatora działają niekorzystnie na duchową stronę człowieka i zrezygnował z urządzenia a następnie sprzedał je [[Klaus Schulze|Klausowi Schulze]]. Kolejne albumy zdominowane są przez instrumenty akustyczne, partie chóralne, jednak czasami pojawiają się elektroniczne dźwięki np. na płycie "Messa di Orfeo", gdzie towarzyszy im szmer owadów.