Georges Danton: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
→Rewolucja: dr. redakcyjne |
→Rewolucja: dr. redakcyjne |
||
Linia 35:
W cztery miesiące po śmierci pierwszej żony ożenił się z szesnastoletnią Louise Gély, wbrew rewolucyjnym ideałom ślubu udzielił im [[Konstytucja cywilna kleru|niezaprzysiężony]] ksiądz w [[Saint-Germain-des-Prés (opactwo)|Saint-Germain-des-Prés]] (świadkami byli Lucile i [[Camille Desmoulins]]). Dla innych znajomych wziął ślub w ratuszu paryskim.
Od kwietnia do lipca [[1793]] kierował - bez specjalnych osiągnięć - [[Komitet Ocalenia Publicznego|Komitetem Ocalenia Publicznego]]. Wysunął propozycję wytyczenia naturalnych granic Francji, starał się rozbić koalicję przez zawieranie odrębnych traktatów pokojowych i prowadził tajne rokowania w [[Berlin]]ie, [[Londyn]]ie i [[Turyn]]ie. Pragnął porozumienia z [[żyrondyści|żyrondystami]], które nie doszło do skutku. Początkowo, jako inicjator powstania [[Trybunał Rewolucyjny|Trybunału Rewolucyjnego]], zwalczał kontrrewolucję i [[Wściekli|Wściekłych]]. Potem, będąc przywódcą umiarkowanej frakcji jakobinów, atakował też (od grudnia 1793) [[Maximilien de Robespierre|robespierrystów]] i ich politykę terroru, lecz w marcu 1794 opowiedział się za likwidacją [[hebertyści|hebertystów]]. Jego ataki przeciw kontrrewolucji nie przeszkadzały mu jednak kontaktować się z jej przedstawicielami (łączyły go dość bliskie,
Z czasem stał się zwolennikiem polityki pobłażliwości i zgody narodowej, korzystnej dla nowej burżuazji, wzbogaconej m.in. na wykupie dóbr narodowych (sam Danton również dorobił się majątku). Był przywódcą plebejskiego skrzydła [[Kordelierzy|klubu kordelierów]]. Na przełomie 1793 i 1794 porzucił klubowy, radykalny program i stanął na czele własnej frakcji dantonistów, zwanych "pobłażliwymi". W konflikcie pomiędzy radykalnym ''góralami'' ([[jakobini]] i [[kordelierzy]]) i umiarkowanymi żyrondystami odegrał dość dwuznaczną rolę. Wprawdzie obok [[Maximilien de Robespierre|Robespierre'a]] i [[Jean Paul Marat|Marata]] uważany był za najważniejszego przywódcę radykałów, to jednak do końca próbował skleić porozumienie pomiędzy dwiema grupami członków [[Konwent Narodowy|Konwentu]]<ref name="Baszkiewicz"/><ref name="Cisek"/>.
| |||