Statut Westminsterski (1931): Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
Pilot Pirx (dyskusja | edycje) →Linki zewnętrzne: fragment tłumaczenia |
Pilot Pirx (dyskusja | edycje) Ratyfikacja statutu westminsterskiego |
||
Linia 5:
Treść statutu była w największym stopniu owocem prac komisji ekspertów, kierowanej przez [[Arthur Balfour|Arthura Balfoura]], której rekomendacje zostały przedstawione przywódcom Wielkiej Brytanii i dominiów oraz zaakceptowane przez nich na konferencji imperialnej w 1926 roku (co określa się mianem tzw. deklaracji Balfoura). Przyszłe przepisy statutu były jeszcze przedmiotem negocjacji na kolejnej konferencji, w 1930 roku.
Statut stanowi dość nietypowy dokument z punktu widzenia teorii prawa, łącząc w sobie cechy aktu prawa wewnętrznego i [[umowa międzynarodowa|umowy międzynarodowej]]. Choć został przyjęty w zwykłej procedurze legislacyjnej w parlamencie brytyjskim (jak typowa ustawa), zakończonej jego uchwaleniem w dniu 11 grudnia 1931, a następnie udzieleniem sankcji królewskiej, na mocy własnych przepisów rozciągał swoją moc obowiązującą na poszczególne dominia dopiero w chwili [[ratyfikacja|ratyfikacji]] przez ich parlamenty (to jest procedurą stosowaną zwykle wobec aktów prawa międzynarodowego). Dotyczyło to jednak tylko Australii, Nowej Zelandii i Nowej Fundlandii - pozostałe dominia zrezygnowały z prawa do ratyfikacji i w ich przypadku statut wszedł w życie niezwłocznie. Australia ratyfikowała statut dopiero w 1942 (choć miał obowiązywać [[retroakcja|retroaktywnie]] już od września 1939), <ref>[http://www.wphon.reklik.com/JSFacSUlICZVe114dGJ2fHhwczBVJzYpI308WyEwLVczUSc0KSVGWWFmYGd3fnp4 Ratyfikacja statutu westminsterskiego]</ref> Nowa Zelandia w 1947, zaś Nowa Fundlandia w ogóle nie zdążyła go przyjąć nim przyłączyła się do federacji kanadyjskiej.
{{Przypisy}}
| |||