Little Boy: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
→Konstrukcja: Potrzebne źródło: Fat Man, Thin Man, Little Boy były nazwami trzech projektów w ramach programu Manhattan wymyślonymi przez Oppenheimera |
→Konstrukcja: drobne merytoryczne |
||
Linia 26:
== Konstrukcja ==
Bomba ''Little Boy'' miała długość 3 metrów, średnicę w najgrubszym miejscu 71 cm i ważyła 4035 kg, choć ładunek uranu ważył zaledwie 64,1 kg (z czego jedynie około 0,8 kg U-235 uległo rozszczepieniu w trakcie wybuchu a na główne czynniki rażenia: energię cieplną i promieniowanie zostało zamienione od 600 do 860 miligramów uranu). Bombę tę nazwano ''Little Boy'' (mały chłopiec) lub ''Thin Man'' (chudy człowiek), gdyż pod takim kryptonimem kryły się też duże bomby zapalające{{fakt}}, które masowo zrzucano już wcześniej na [[Japonia|Japonię]]. Bomba ''Little Boy'' odziedziczyła po tych bombach zewnętrzny pancerz, co łudząco upodabniało ją do tych bomb.
Układ zapalnika zapewniał odpalenie bomby na odpowiedniej wysokości oraz zabezpieczał przed wcześniejszym niezamierzonym odpaleniem bomby. Bomba ''Little Boy'' posiadała zapalnik ciśnieniowy (połączony z układem zegarowym i urządzeniem radiolokacyjnym). W momencie odłączenia bomby od samolotu uruchamiał się układ czasowy mający zapewnić odpowiedni czas by samolot oddalił się. Po 15 sekundach układ czasowy podłączał napięcie do układu radarowego i ciśnieniowego, które uruchamiały eksplozję automatycznie na żądanej wysokości. Wybuch bomby nastąpił po czterdziestu pięciu sekundach od odłączenia bomby od samolotu transportowego.
| |||