Krzysztof Grzymułtowski: Różnice pomiędzy wersjami

Syn Stanisława, starosty średzkiego i Katarzyny z Leszczyńskich, córki Wacława. Uczęszczał do szkoły w Poznaniu, a w roku 1635 podjął studia w kolegium jezuickim we francuskim [[Dole]]. W roku 1648 został po raz pierwszy posłem na sejm, od 1652 stale posłował, a w 1654 został [[Marszałkowie Sejmu Rzeczypospolitej|marszałkiem sejmu]], często uczestnicząc w pracach wielu komisji. W roku 1650 objął urząd podkomorzego kaliskiego. W czasie [[Potop szwedzki|Potopu szwedzkiego]] pozostał po stronie Jana Kazimierza. W roku 1656 otrzymał kasztelanię poznańską. Gdy stracił nadzieję na dalszy awans przystąpił w 1665 do [[Rokosz Lubomirskiego|rokoszu J. S. Lubomirskiego]], później sprzyjał stronnictwu profrancuskiemu, utrzymując jednocześnie bliski kontakt z [[Fryderyk Wilhelm I (Wielki Elektor)|elektorem brandenburskim]]. Po [[abdykacja|abdykacji]] [[Jan II Kazimierz Waza|Jana II Kazimierza]] w [[1668]] roku, popierał do polskiej korony kandydaturę francuskiego księcia [[Ludwik Burbon, Kondeusz Wielki|Wielkiego Kondeusza]]. <ref>Wacław Uruszczak, Fakcje senatorskie w sierpniu 1668 roku, w: Parlament, prawo, ludzie, studia ofiarowane profesorowi Juliuszowi Bardachowi w sześćiesięciolecie pracy twórczej, Warszawa 1996, s. 316.</ref>Był elektorem [[Michał Korybut Wiśniowiecki|Michała Korybuta Wiśniowieckiego]] w [[1669]] roku z [[województwo poznańskie (I Rzeczpospolita)|województwa poznańskiego]]<ref>Porządek na seymie Walnym Electiey. Między Warszawą a Wolą przez opisane artykuły do samego tylko aktu Elekcyey należące uchwalony y postanowiony, roku [...] 1669 [słow.] dnia wtorego [...] maia, s. [b.n.s.]</ref>. W [[1672]] roku był deputatem [[województwo poznańskie (I Rzeczpospolita)|województwa poznańskiego]] na [[Trybunał Główny Koronny]]<ref>Ordo Dominorum Iudicium Deputatorum tam Spiritualiu[m] q[ua]m S[ae]cularium congregat[orum] Anno Millesimo Sexentesimo Septuagesimo Secundo p[ro] f[e]r[i]a secunda Conductus Pascha[e]., Archiwum Państwowe w Lublinie 15, k. 17.</ref>. Za intrygi przeciwko Michałowi Wiśniowieckiemu, w roku 1670, został postawiony przed sądem sejmowym. JużW jako[[1674]] stronnikroku był elektorem [[Jan III Sobieski|Jana III Sobieskiego]] z województwa poznańskiego<ref>Suffragia Woiewodztw, y Ziem Koronnych, y Wielkiego Xięstwá Litewskiego, zgodnie na Naiaśnieyszego Jana Trzeciego Obránego Krola Polskiego, Wielkiego Xiążęćiá Litewskiego, Ruskiego, Pruskiego, Mázowieckiego, Zmudzkiego, Inflantskiego, Smolenskiego, Kijowskiego, Wołhynskiego, Podolskiego, Podláskiego, y Czerniechowskiego Dáne między Wárszawą á Wolą / Dnia Dwudziestego pierwszego Máiá / Roku 1674, [b.n.s.]</ref>. Już jako stronnik Jana III Sobieskiego, w 1679 roku otrzymał godność wojewody poznańskiego. W latach 80. XVII wieku przewodził opozycji wielkopolskiej o orientacji prohabsburskiej. Uczestnik i sygnatariusz rokowań pokojowych ze [[Szwecja|Szwecją]] w [[Oliwa (Gdańsk)|Oliwie]] w roku [[1660]] i z [[Rosja|Rosją]] w [[Moskwa|Moskwie]] w [[1686]], zakończonych [[pokój Grzymułtowskiego|traktatem jego imienia]]. Należał on również do tajnej kompanii w służbie króla.