Wojna na wyczerpanie (1967–1970): Różnice pomiędzy wersjami

[[9 grudnia]] [[1969]] [[Sekretarze stanu Stanów Zjednoczonych|sekretarz stanu]] Stanów Zjednoczonych [[William P. Rogers|William Pierce Rogers]] przedstawił plan zakończenia konfliktu. ''Plan Rogersa'' wzywał [[Egipt]] do pełnego "zaangażowania się w pokój" w zamian za wycofanie wojsk izraelskich z [[Synaj (półwysep)|Półwyspu Synaj]]<ref>[http://www.mfa.gov.il/MFA/Foreign+Relations/Israels+Foreign+Relations+since+1947/1947-1974/9+Statement+by+Secretary+of+State+Rogers-+9+Decemb.htm Tekst Planu Rogersa] Ministerstwo Spraw Zagranicznych Izraela</ref>. Jednak egipski prezydent [[Gamal Abdel Naser]] zdecydowanie odrzucił ''Plan Rogersa'' i zwrócił się z prośbą do [[Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich|Związku Radzieckiego]] o dostawy nowoczesnego sprzętu wojskowego. Rosjanie początkowo odmawiali kontynuowania dostaw [[Uzbrojenie|uzbrojenia]], lecz zmienili swoje zaangażowanie po wizycie [[Gamal Abdel Naser|Nasera]] w [[Moskwa|Moskwie]] ([[22 stycznia]] [[1970]]). Wynikiem tej wizyty było zwiększenie radzieckiej pomocy wojskowej dla Egiptu. Liczba radzieckich "doradców wojskowych" w Egipcie stopniowo wzrosła do 10&nbsp;600- – 12&nbsp;500. Zajmowali się oni m.in. obsługą wyrzutni rakiet przeciwlotniczych, przysłanych z [[ZSRR]]. W tej grupie znajdowało się także 100-150 pilotów, którzy rozpoczęli patrolowanie egipskimi [[MiG-21|Migami-21]] [[Kanał Sueski|Kanału Sueskiego]].