Vincas Mykolaitis-Putinas: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
mNie podano opisu zmian |
mNie podano opisu zmian |
||
Linia 10:
Od 1923 do [[1928]] roku pracował jako wykładowca na [[Uniwersytet Witolda Wielkiego|Uniwersytecie Litewskim]], gdzie wykładał współczesną literaturę litewską, wprowadzenie do literatury powszechnej, rozwój liryki litewskiej, a także estetykę. W 1928 otrzymał tytuł profesorski. W latach [[1933]] - [[1937]] był przewodniczącym Stowarzyszenia Pisarzy Litewskich<ref>Žurnalistikos enciklopedija. – Vilnius: Pradai, 1997. – str. 328</ref>.
W roku [[1927]] ukazał się zbiór jego wierszy symbolicznych ''Tarp dviejų aušrų'' ("Między dwoma świtami"). W 1933 ukończył powieść ''Altorių šešėly'' ("W cieniu ołtarzy"). Dwa lata później oficjalnie wystąpił ze stanu kapłańskiego i ożenił się. Kolejny istotny zbiór jego poezji - ''Keliai ir kryžkeliai'' ("Drogi i rozdroża") - wydano w roku [[1936]].
Po [[Sejm Ludowy Litwy|włączeniu Litwy do Związku Radzieckiego]], w latach [[1940]] - [[1954]], był profesorem [[Uniwersytet Wileński|Uniwersytetu Wileńskiego]]. Z okazji Nowego Roku [[1941]] pisał: ''Życzę, aby w 1941 roku życie kulturalne Litwy ożywił duch mądrej stalinowskiej konstytucji oraz by jej przepisy uporządkowały wszystkie sprawy naszej republiki.<ref>Lietuva 1940–1990: okupuotos Lietuvos istorija. – V.: Lietuvos gyventojų genocido ir rezistencijos tyrimo centras, 2007.</ref>'' Gdy [[Armia Czerwona]] ponownie zajęła Litwę, nie uciekł na Zachód. W latach [[1945]] - [[1946]] był dyrektorem Instytutu Literatury Litewskiej. Od 1941 r. członek Akademii Nauk [[Litewska Socjalistyczna Republika Radziecka|LSRR]].
W tym czasie napisał pierwszą część nieukończonej nigdy powieści ''Sukilėliai'' ("Powstańcy"), a także wrócił do tworzenia poezji. Tłumaczył dzieła zagranicznych pisarzy i poetów. Zmarł w 1967 roku w podkowieńskich Kaczerginiach, pochowano go na [[Cmentarz na Rossie|cmentarzu na Rossie]] w [[Wilno|Wilnie]].
| |||