Wiły (opera): Różnice pomiędzy wersjami

Małe miasteczko w Schwarzwaldzie. W domu leśnika Wulfa, w małym miasteczku w [[Schwarzwald]]zie, świętowane są zaręczyny jego córki, Anny. iRadość Roberta.dwojga młodych nie trwa jednak długo, gdyż narzeczony Anny, Roberto musi jechać do [[Moguncja|Moguncji]], zaby objąć pozostawiony powodumu spadkuspadek. Wyjeżdżając, przysięga Annieukochanej wierność po grób.; Jednakjednakże w wielkim mieście żyjezapomina zo kurtyzanąswej miłości i zapominawiąże osię swejz młodzieńczejkurtyzaną. miłości,W Annatym zaś,samym czującczasie sięAnna, przezprzeczuwając, niegoże zdradzonają zdradził, umiera ze smutku. Jej dusza łączy się z Willidami, czyli- duszami zmarłychduchami kobiet, które spotkałrównież zmarły ze smutku po utracie ukochanych, niewiernych podobnyim losmężczyzn.

DręczonyDo wyrzutamimiasteczka sumieniapowraca Robertodręczony powracawyrzutami pełensumienia skruchyRoberto, który nie wiedzącwie nic o tragicznym losie Anny. Wulf, ojciec dziewczyny, chcepragnąc zemścić się na niedoszłym zięciu i, wzywa ducha córki, by ukarał wiarołomcę. Anna zmienia się w [[wiła|Wiłę]],wiłę - jedną z owychze złowieszczych istot, które mszczą się na niewiernych kochankach. iW otoczeniu innych podobnych jej duchów ukazuje się RobertoRobertowi podczas snu. Każei muwraz tańczyćz ażtowarzyszkami umrzeporywa zgo wyczerpaniaw śmiertelny, nie kończący się taniec. WWyczerpany nim młodzieniec osuwa się na końcuziemię pada- martwy.

JestByła to pierwsza opera młodego Pucciniego,. którąSkomponował przeznaczyłją na konkursrozpisany naprzez jednoaktówkę,Eduarda zorganizowanySonzogna przez- wydawcę [[Eduardoutworów Sonzogno|Edwarda Sonzogna]]muzycznych, będącego takżezarazem właścicielem [[mediolańskiego Teatro Lirico|Teatru Lirico]]) w Mediolanie - konkurs na jednoaktówkę. Idąc za radą swego wykładowcy i przyjaciela, Amilcare Ponchiellego, Puccini zamówił libretto u Ferdinandapoety Fontany,nazwiskiem odFerdinando któregoFontana; otrzymał odeń tekst we wrześniu 1883., Wzaś w cztery miesiące później [[partytura]]ukończył byłapartyturę ukończonaopery. Składała się ona z 7 numerów: wstępu, chóralnej [[introdukcja|introdukcji]], duetu Anny z Robertem, symfonicznego sabatu, wstępu i sceny Wulfa oraz finałowej arii Anny. Wiły jednak poniosły konkursową porażkę, jurorzy zignorowali utwór. Jednak [[Amilcare Ponchielli]] poznał Pucciniego z [[Arrigo Boito|Arrigiem Boitem]], a ten, wysłuchawszy fragmentów dzieła, załatwił mu wykonanie go w [[Teatro del Verme]] w Mediolanie. Opera odniosła tam triumf i uznanie krytyków. Wówczas Puccini przerobił swój utwór na dwuaktowy, by mógł trwać cały wieczór, ubogacając go o 3 dodatkowe numery (romancę Anny z I aktu, nowy fragment symfoniczny oraz wielką scena drammatica Roberta w II akcie). Po przeróbkach dzieło wystawiono z podobnym sukcesem 26 XII 1884 w turyńskim [[Teatro Regio]], po czym w [[La Scala|La Scali]] w styczniu, jednak zarzucono wówczas Pucciniemu zbytni symfonizm. Także wznowienie neapolitańskie zakończyło się fiaskiem, co jednak nie zakończyło kariery utworu, grywanego za granicą.