Język tonalny: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja nieprzejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Dexbot (dyskusja | edycje)
m Removing Link GA template (handled by wikidata)
bardziej po polsku
Linia 10:
Ton należy odróżnić od [[Akcent wyrazowy|akcentu tonicznego]] występującego w takich językach, jak starożytna [[Język grecki|greka]], [[język chorwacki]], [[język szwedzki]] czy [[język japoński]], a polegającego na podwyższeniu lub obniżeniu tonu niektórych sylab w [[wyraz]]ie.
 
Ton w językach tonalnych ma najczęściej [[Cecha fonologiczna relewantna|funkcję dystynktywnąróżnicującą]], tzn. dany ton decyduje o znaczeniu wyrazu. Przykład z języka tajskiego: ''Maí maĭ maî maī'' "Nowe drewno się pali, nieprawdaż?"<ref>Joe Cummings: Thai Phrasebook, Lonely Planet 1984</ref>.
 
Istnieją dwa typy tonów: rejestrowe (ang. ''register''), których wysokość nie ulega zmianie, oraz konturowe (ang. ''contour''), których wysokość ulega zmianie w obrębie jednej sylaby. Przykłady tonów konturowych: rosnąco-opadający, wysoki opadający, średni rosnący, opadająco-falujący<ref>Majewicz, Alfred F., ''Języki świata i ich klasyfikacja'' str. 191</ref> Kontury oznacza się zazwyczaj podwójnymi cyframi od 1 (ton najniższy) do 5 (ton najwyższy), np. 55: ton bardzo wysoki (5) równy; 31: zaczynający się tonem średnim (3), opadający do tonu bardzo niskiego (1).