Richard Virenque: Różnice pomiędzy wersjami

W pierwszym roku występów w barwach Festiny Virenque poprawił się o kilka lokat jeśli chodzi o zajęte miejsce w klasyfikacji generalnej Tour de France (z 25. w 1992 roku na 19.), lecz jedyne zwycięstwo odniósł na trasie Tour du Limousin - sierpniowej etapówki, która ukończył w ogólnym rozrachunku na drugim miejscu. Prawdziwym przełomem był dla niego sezon 1994, a w szczególności dwunasty etap TdF prowadzący znów przez Pireneje tym razem z [[Lourdes]] do [[Luz-Ardiden]]. Tego dnia na [[Col du Tourmalet]] zgubił współtowarzyszy ucieczki i do mety dotarł z przewagą aż 4:34 nad drugim na mecie (po spóźnionym kontrataku z peletonu) Włochem [[Marco Pantani]]m i 7:42 nad liderem Baskiem [[Miguel Indurain|Miguelem Indurainem]]. Dzień później został wiceliderem wyścigu, lecz słaba postawa na górskiej czasówce do [[Morzine]]-Avoriaz zdegradowała go tuż przed końcem wyścigu na piąte miejsce w generalce. Na pocieszenie zostało mu bezdyskusyjne (jego pierwsze) zwycięstwo w [[Lider klasyfikacji górskiej|klasyfikacji górskiej]] Touru. Jeszcze tego samego lata dał się poznać z dobrej strony w wyścigach klasycznych. Najpierw zajął drugie miejsce za Mołdawianinem [[Andrei Tchmil|Andreiem Tchmilem]] w bretońskim semi-klasyku [[GP Ouest France-Plouay]] (Wielka Nagroda Zachodniej Francji). Pięć dni później na trudnej trasie wokół słynącego ze starożytnych zabytków [[Agrigento]] na Sycylii zdobył brązowy medal [[Mistrzostwa Świataświata w kolarstwie szosowym|Mistrzostw Świata w wyścigu ze startu wspólnego]] (złoto wywalczył jego o trzy lata starszy kolega z reprezentacji i zarazem grupy [[Luc Leblanc]]).