Statut żupny: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Nie podano opisu zmian
ort.
Linia 1:
'''Statut żupny''' – zwany także Statutem [[Żupy krakowskie|Żup Krakowskich]] – ordynacja wydana przez króla [[Kazimierz III Wielki|Kazimierza Wielkiego]] 22 kwietnia 1368 roku. Spisana ręką [[Podskarbi wielki koronny|podskarbiego]] królewskiego [[Dymitr z Goraja|Dymitra z Goraja]], opracowana została przez kolegium monarszych doradców. Ordynacja regulowała zasady związane z wydobyciem i sprzedażą soli. Nadawała moc prawną starym, zwyczajowym normom oraz wprowadzała nowe [[Przepis prawa|przepisy]], mające poprawić funkcjonowanie żup i zwiększyć ich [[Zysk (ekonomia)|dochodowość]].
 
Na mocy ordynacji solnesolnej w [[Zjednoczone Królestwo Polskie|Królestwie Polskim]] - m.in. żupy w [[Kopalnia soli Bochnia|Bochni]] i w [[Kopalnia soli Wieliczka|Wieliczce]] - przekształcone zostały w przedsiębiorstwa królewskie. Ich [[Dzierżawa|Dzierżawę]] objęli nowi [[Urzędnik|urzędnicy]] mianowani przez króla zwani odtąd [[żupnik]]ami. W dokumencie określone zostały przepisy regulujące handel solą z żup krakowskich, przepisy regulujące produkcję soli, opodatkowanie handlu solą oraz warunki jej [[eksport]]u. Król wziął pod opiekę górników. Ordynacja określała wysokość ich zarobków, gwarantowała pomoc materialną dla pracowników żup i ich rodzin w razie [[Wypadek przy pracy|wypadku podczas pracy]] oraz wprowadzała stałe [[Składka ZUS|składki]] górnicze na rzecz samopomocy. Powołany został też specjalny szpital przeznaczony dla górników.
 
Ordynacja przyznawała [[monopol]] handlu solą [[Mieszczaństwo|mieszczanom]] krakowskim, bocheńskim i wielickim. Dochody z eksportu soli król przeznaczał na utrzymanie powołanej przez siebie cztery lata wcześniej [[Uniwersytet Jagielloński|Akademii Krakowskiej]].