Orbital: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
Nie podano opisu zmian |
Nie podano opisu zmian |
||
Linia 39:
== Głębsze spojrzenie na orbitale jako funkcje falowe ==
Pojęcie orbitalu ma sens wyłącznie w ramach tzw. [[przybliżenie jednoelektronowe|przybliżenia jednoelektronowego]] (czyli w [[metoda Hartree-Focka|metodzie Hartree'go-Focka]], [[Metoda Kohna-Shama|Kohna-Shama]] ([[Teoria funkcjonałów gęstości|DFT]]) i pochodnych) i nie ma bezpośredniej interpretacji fizycznej. W tej teorii wieloelektronowa funkcja falowa jest równa tzw. [[wyznacznik Slatera|wyznacznikowi Slatera]], utworzonemu z jednoelektronowych orbitali (spinorbitali). Należy podkreślić, że dla danego układu istnieje nieskończenie wiele "zestawów" orbitali molekularnych odpowiadających tej samej wieloelektronowej funkcji falowej. Najczęściej korzysta się z tzw. kanonicznych (lub spektroskopowych) orbitali Hartree'go-Focka lub z orbitali lokalizowanych.
'''Orbitalami atomowymi''' nazywa się albo orbitale elektronów w izolowanych atomach, albo funkcje bazy, na które rozwijane są orbitale molekularne.
Linia 47:
'''Orbitale niezajęte''' (wirtualne, antywiążące) opisują stany nie zajęte przez elektrony w stanie podstawowym cząsteczki. W dużych bazach funkcyjnych przyjmują dziwne, rozmyte kształty i mogą wtedy nie mieć sensownej interpretacji.
Z orbitalem związana jest tzw. '''energia orbitalna''' (równa średniej wartości operatora Focka). Zgodnie z [[Twierdzenie Koopmansa|twierdzeniem Koopmansa]], energia orbitalu [[HOMO]] (czyli najwyższego zajętego) jest zbliżona do potencjału [[jonizacja|jonizacji]], a energia orbitalu [[LUMO]] (najniższego niezajętego) jest przybliżeniem energii powinowactwa elektronowego. W teorii funkcjonałów gęstości ([[Teoria funkcjonałów gęstości|DFT]]) odpowiednikiem twierdzenia Koopmansa jest [[twierdzenie Janaka]].
== Uwaga końcowa ==
| |||