Edward Gierek: Różnice pomiędzy wersjami

Edward Gierek i jego ekipa dążyli też do normalizacji stosunków z [[Watykan]]em i Kościołem katolickim w Polsce, szczególnie po wyborze [[Jan Paweł II|Karola Wojtyły]] na tron [[papież|papieski]]. Wyrazem tego była audiencja Edwarda Gierka u papieża [[Paweł VI|Pawła VI]] w 1977, a następnie udział polskiej delegacji z przewodniczącym Rady Państwa prof. [[Henryk Jabłoński (polityk)|Henrykiem Jabłońskim]] na inauguracji pontyfikatu papieża Jana Pawła II w 1978 oraz spotkanie polskiej delegacji z Edwardem Gierkiem na czele z papieżem Janem Pawłem II podczas [[Podróż apostolska Jana Pawła II do Polski (1979)|pierwszej pielgrzymki do Ojczyzny w czerwcu 1979]]. Oficjalnie władze wyrażały radość z wyboru Jana Pawła II, ale członkowie władz partyjnych przyjęli ten fakt z przygnębieniem. ''Towarzysze, mamy problem'' – stwierdził Gierek otwierając pierwsze po wyborze papieża posiedzenie Biura Politycznego<ref>{{Cytuj stronę|url=http://wpolityce.pl/polityka/153092-prezydent-argentyny-mowi-o-pechu-dla-edwarda-gierka-byl-to-problem|tytuł=Prezydent Argentyny mówi o pechu. Dla Edwarda Gierka był to problem|data dostępu=23 lipca 2015}}</ref>. Jednocześnie znacznie rozbudowywano [[Departament IV MSW|Departament IV Ministerstwa Spraw Wewnętrznych]] zajmujący się infiltrowaniem Kościoła, nie zaprzestano także mniejszych lub większych szykan wobec duchowieństwa, prowadzono politykę ograniczania wpływów Kościoła.

 

 

Zmiana [[Reforma administracyjna w Polsce (1975)|podziału administracyjnego kraju]] w 1975 (wprowadzająca 49 województw) spowodowała oprócz zamierzonego osłabienia konkurencji dla Gierka wewnątrz PZPR, również osłabienie jej struktur terenowych, zwłaszcza gminnych organizacji partyjnych, zastępujących organizacje powiatowe. Otworzyło to w terenie pole dla działania organizacji opozycyjnych i protestów społecznych, którym nie były w stanie należycie przeciwstawić się nie okrzepłe w pełni struktury gminne PZPR. Protesty robotnicze w [[czerwiec 1976|czerwcu 1976]] w [[Radom]]iu, [[Ursus (Warszawa)|Ursusie]] i kilku innych miastach, w czasie których zatrzymano ponad 600 osób, z których 72 skazano na kary więzienia, a dalszych 1000 wyrzucono z pracy, brutalne represjonowanie uczestników (''[[ścieżka zdrowia (tortury)|ścieżki zdrowia]]'', wyrzucanie z pracy), spowodowało powstanie opozycji demokratycznej. Wtedy to powstały [[Komitet Obrony Robotników|KOR]], [[Ruch Obrony Praw Człowieka i Obywatela|ROPCiO]], [[Komitet Samoobrony Społecznej KOR|KSS KOR]] i [[Wolne Związki Zawodowe Wybrzeża|Wolne Związki Zawodowe]].