Bitwa pod Lissą: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m Bot poprawia frazę ([[WP:ZDBOT#Wyszukanie frazy z "[po]między"]]) |
→Podłoże: Po co akurat angielskie tłumaczenie nazwy? |
||
Linia 31:
Po wybuchu 17 czerwca 1866 wojny pomiędzy [[Królestwo Prus|Prusami]] i wspierającymi je Włochami a Austrią, floty włoska i austriacka na Morzu Adriatyckim nie podejmowały początkowo większej aktywności. Flota włoska była silniejsza liczebnie, lecz mimo to jej dowódca, admirał Carlo di Persano, unikał walnego starcia, piętrząc przeszkody w raportach i oczekując na przybycie nowoczesnego okrętu pancernego "Affondatore". Dowódcą słabszej floty austriackiej był ambitny kontradmirał [[Wilhelm von Tegetthoff]], który odznaczył się wcześniej [[bitwa pod Helgolandem (1864)|pod Helgolandem]]. Bazą floty włoskiej była [[Ankona]], bazą floty austriackiej – Pola ([[Pula]]). W końcu, po klęsce włoskiej na lądzie w [[bitwa pod Custozzą (1866)|bitwie pod Custozzą]], król [[Wiktor Emanuel II]] zażądał od floty bardziej zdecydowanych działań w kierunku zniszczenia floty austriackiej. Mimo że admirał Persano w dalszym ciągu nie podjął działań zmierzających do walnej bitwy, postanowił uzyskać zdobycz terytorialną. Wybór padł na leżącą na [[Morze Adriatyckie|Adriatyku]], 30 [[mila morska|mil morskich]] od wybrzeży [[Dalmacja|Dalmacji]] i 70 mil od wybrzeży Włoch, ufortyfikowaną wyspę Lissa ([[Vis (wyspa)|Vis]]).
18 lipca 1866 cała flota włoska pojawiła się na wodach wokół Lissy i rozpoczęła ostrzał trzech portów znajdujących się na wyspie. Pomimo bombardowania pozycji artylerii i umocnień na wyspie przez 2 dni, jej opanowanie nie powiodło się, a włoska pancerna korweta "Formidabile" odniosła spore uszkodzenia przy próbie wdarcia się do portu św. Jerzego
20 lipca około godziny 8 rano eskadra włoska stojąca na północ od wyspy dostrzegła flotę austriacką, nadciągającą z północnego zachodu. Pancerne okręty włoskie ustawiły się na północ od wyspy w [[szyk torowy|szyku torowym]], skierowanym na północ, w linii rozciągniętej na około 5 km, prostopadle do nadciągających z ich lewej strony Austriaków. Zasłaniały w ten sposób jednocześnie własne jednostki drewniane.
| |||