Wojna o panowanie w Ameryce Północnej: Różnice pomiędzy wersjami

Działania wojenne wznowiono ostatecznie wiosną 1759 roku. W pierwszych dniach marca Amherst posłał na zwiady Roberta Rogersa z dziewięćdziesięcioma [[United States Army Rangers|rangersami]], 217 żołnierzami lekkiej piechoty Gage’a i pięćdziesięcioma Mohawkami. Mieli zbadać stan umocnień Ticonderogi i jakość dróg. Wieści, jakie przynieśli, nie były zachęcające. Gdy tylko drogi przeschły Francuzi i ich indiańscy sprzymierzeńcy zaczęli podejmować akcje zaczepne. Jedną z nich był atak na konwój z zaopatrzeniem dla Fortu Pitt. Napastnicy zabili i ranili trzydziestu ludzi osłony konwoju, rozbili 30 wozów, a ładunek wywieźli na grzbietach koni{{odn|Borneman|2007|s=192}}. W tej sytuacji Amherst postanowił działać i szybko i skrycie. Do przeprowadzenia operacji wybrał pułkownika Johna Prideaux, dowódcę 55 Regimentu Piechoty. Prideaux zgromadził 3000 ludzi z dwóch regimentów, batalion milicji amerykańskiej i kompanię Royal Artillery, a nadto około 1000 Indian. Jak pisał Amherst „plany operacji trzymam w tajemnicy; gdy Indianie je poznają, to Francuzi wkrótce potem”. Tymczasem Irokezi stanowili istotny czynnik jego armii, a to dzięki zabiegom Johnsona, który przekonał ich, że jednak winni stać po stronie brytyjskiej{{odn|Gipson|1949|s=345}}.

 

[[Plik:Benjamin West 005.jpg|thumb|Śmierć generała Jamesa Wolfe’a pod Quebekiem]]

Prideaux pomaszerował na czele swego oddziału w górę rzeki Mohawk i 27 czerwca 1759 roku spotkał się na ruinach Oswego z Irokezami. Rozkazał pułkownikowi Frederickowi Hildmandowi zostać w Oswego z połową milicji i 500 ochotnikami z Nowego Jorku i zacząć odbudowywać fort, by mieć za plecami silny punkt oporu{{odn|Borneman|2007|s=194}}. Sam na czele 2000 żołnierzy i 1000 wojowników powiosłował [[Wielorybnictwo#Łódź|łodziami wielorybniczymi]] i [[Bat (łódź)|''bateaux'']] wzdłuż południowych brzegów Jeziora Ontario. 6 lipca lądował – nie spotykając oporu – u ujścia rzeki [[Little Swamp (rzeka)|Little Swamp]] około 5 km na wschód od [[Fort Niagara|Fortu Niagara]]. Zaskoczenie było kompletne. Dowódca francuski, Pierre Pouchot miał za mało wojska: 150 żołnierzy piechoty, 23 artylerzystów, 180 kolonialnych marines, 133 kanadyjskich milicjantów i garstkę Indian{{odn|Gipson|1949|s=347}}. Ponadto fort miał, znaną Brytyjczykom, słabą stronę: przygotowany na ataki ze wschodu, od zachodu był niemal bezbronny. To postanowił wykorzystać Prideaux{{odn|Borneman|2007|s=195}}. Kazał ludziom przenieść łodzie wielorybnicze z trzema [[haubica]]mi i amunicją przez las do głębokiego wąwozu zwanego La Belle Famille, którym mała flotylla spłynęła do rzeki [[Niagara (rzeka)|Niagara]] i 7 lipca o świcie znalazła się na tyłach fortu{{odn|Gipson|1949|s=347–348}}.