Młody Guinness kształcił się w [[Eton College]]. Jako ochotnik służył podczas [[Wojny burskie|II wojny burskiej]]. Odniósł tam ranę, został wymieniony w rozkazie dziennym oraz otrzymał [[Queen'sQueen’s South Africa Medal]]. [[24 czerwca]] [[1903]] r. poślubił lady Evelyn Erskine ([[1883]]-[[1939]]), córkę [[Shipley Erskine, 14. hrabia Buchan|14. hrabiego Buchan]]. Walter miał z nią troje dzieci: [[Bryan Guinness, 2. baron Moyne|Bryana]], Murtogha i Granię. Podczas [[I wojna światowa|I wojny światowej]] służył w szeregach [[Sussex Yeomanry]], początkowo w [[Egipt|Egipcie]], następnie podczas [[Bitwa o Gallipoli|bitwy o Gallipoli]]. W [[1917]] r. za postawę podczas [[Bitwa pod Passchendaele|bitwy pod Passchendaele]] otrzymał Order za Wybitną Służbę.
Karierę polityczną zaczął Guinness w [[1907]] r., kiedy to został wybrany do rady hrabstwa [[Londyn]]. W tym samym roku uzyskał mandat parlamentarny wygrywając wybory uzupełniające do [[Izba Gmin|Izby Gmin]] w okręgu [[Okręg wyborczy Bury St Edmunds|Bury St Edmunds]]. Po upadku rządu [[David Lloyd George|Lloyda George'aGeorge’a]] w [[1922]] r. został podsekretarzem stanu w Ministerstwie Wojny. W [[1923]] r. został finansowym sekretarzem skarbu. Urząd ten utracił po objęciu władzy przez [[Partia Pracy (Wielka Brytania)|Partię Pracy]] w styczniu [[1924]] r., ale już miesiąc później został członkiem [[Tajna Rada Wielkiej Brytanii|Tajnej Rady]]. Po powrocie konserwatystów do władzy, co nastąpiło jeszcze w [[1924]] r., Guinness powrócił na swoje poprzednie stanowisko. W latach [[1925]]-[[1929]] był członkiem gabinetu jako minister rolnictwa i rybołówstwa. W Izbie Gmin zasiadał do [[1931]] r. [[1932|Rok później]] otrzymał tytuł 1. barona Moyne i zasiadł w [[Izba Lordów|Izbie Lordów]].
W latach 30. Moyne zaliczał się do grona stronników Winstona Churchilla i przeciwników polityki [[Neville Chamberlain|Neville'aNeville’a Chamberlaina]]. W [[1938]] r. został przewodniczącym Królewskiej Komisji Indii Zachodnich, która miała opracować najlepszy system zarządzania brytyjskimi koloniami na [[Karaiby|Karaibach]]. We wrześniu [[1939]] r. Moyne stanął na czele Polish Relief Fund w [[Londyn]]ie i przekazał Polakom swój londyński dom przy 11 Grosvenor Place. W [[1940]] r. został parlamentarnym sekretarzem w Ministerstwie Rolnictwa i Rybołówstwa. W [[1941]] r. został ministrem kolonii i przewodniczącym Izby Lordów. W latach [[1942]]-[[1944]] był zastępcą rezydenta a Kairze, a następnie ministrem-rezydentem na Bliskim Wschodzie.
[[9 czerwca]] [[1942]] r. na forum Izby Lordów Moyne wygłosił przemówienie, w którym skrytykował projekt syjonistów osiedlenia 3 milionów Żydów w Palestynie po zakończeniu [[II wojna światowa|wojny]]. W [[1944]] r. do Brytyjczyków zgłosił się węgierski Żyd, [[Joel Brand]], który przekazał im propozycję [[Adolf Eichmann|Adolfa Eichmanna]] uwolnienia 1 miliona Żydów w zamian za 10 000 ciężarówek i innych dóbr od aliantów. Moyne miał wówczas powiedzieć: ''co ja mogę zrobić z milionem Żydów?''.
