Fortepian: Różnice pomiędzy wersjami

Ewolucję wczesnego fortepianu w instrument znany dzisiaj zawdzięczamy [[Ludwig van Beethoven|Ludwigowi van Beethovenowi]] i londyńskiemu wytwórcy fortepianów [[Broadwood]]owi. Postępująca [[głuchota]] Beethovena wymagała coraz głośniejszych instrumentów. Fortepiany Broadwooda, produkowane specjalnie dla Beethovena, stawały się zatem coraz większe i głośniejsze. Ostatecznie producent wyposażył je w trzy struny dla każdego dźwięku, rozpięte na stalowej ramie. Kształt pudła rezonansowego instrumentu także zaczął zbliżać się do dzisiejszego. Stopniowo uległa też powiększeniu rozpiętość skali fortepianu. Tuż przed I poł. [[XIX wiek]]u osiągnęła 7 [[oktawa (interwał)|oktaw]] (od ''A'' subkontra do ''a'' czterokreślnego), później (pod koniec XIX w.) powiększono skalę do 7 i ¼ oktawy (tj. do ''c'' pięciokreślnego), przy czym jeszcze długo produkowano pianina o skali 7 oktaw. Rozpiętość 7 i ¼ oktawy jest standardem dla współczesnych fortepianów (88 dźwięków = klawiszy), od fortepianów gabinetowych do koncertowych (obecnie tę skalę posiadają także pianina, choć i 7-oktawowe bywają wciąż wytwarzane). Niektóre (bardzo nieliczne) fortepiany koncertowe, budowane na specjalne zamówienia, posiadają skalę 7 i ½ oktawy (od ''F'' subkontra do ''c'' pięciokreślnego). Większą rozpiętość skali posiadają jedynie [[organy]] (do 10 oktaw – tyle rozróżnia [[słuch]] ludzki).

 

 

Ze względu na różną długość fortepianów wyróżniamy cztery ich rodzaje:

 

{{commonscat|Pianos}}

{{wikisłownik|fortepian}}