Josi Belin: Różnice pomiędzy wersjami

Większość jego kariery politycznej, od [[1977]] do [[2003]] związana jest z [[Izraelska Partia Pracy|Partią Pracy]]. Był jej rzecznikiem w latach [[1977]]-[[1984]]. Był sekretarzem gabinetu do [[1986]] roku oraz dyrektorem generalnym w ministerstwie spraw zagranicznych w latach [[1986]]-[[1988]]. W [[1988]] roku został wybrany do [[Kneset]]u, w którym zasiadał do [[1999]] roku. W tym czasie był wiceministrem finansów ([[1988]]-[[1990]]) i wiceministrem spraw zagranicznych ([[1992]]-[[1995]]); przełożonym Belina był wtedy [[Szimon Peres]]. Potem pełnił mniej eksponowane stanowisko w ministerstwie ekonomii i planowania ([[1995]]), był także ministrem w biurze premiera [[1996]]. W [[1995]] przez krótki czas był ministrem sprawiedliwości.

 

 

Jego udział w procesie pokojowym jest najchlubniejszym wydarzeniem w jego karierze. Wspierany przez [[Szimon Peres|Szimona Peresa]], zainicjował tajne negocjacje w [[1992]] roku, które doprowadziły do podpisania porozumień z [[Oslo]] w [[1993]] roku. Z powodu bliskiej znajomości z Peresem, został nazwany jego „pudlem”. Określenie to ukuł ówczesny rywal Peresa w łonie partii, [[Icchak Rabin]].