Lybne Dyngyl: Różnice pomiędzy wersjami

Imam Grań po dwóch miesiącach od tej ekspedycji zebrał nowe wojska i po raz kolejny zaatakował Etiopię, tym razem z pomocą niewielkiej ilości [[artyleria|artylerii]]. Posiadał siedem dział<ref>{{Cytuj książkę | autor = Andrzej Bartnicki, Joanna Mantel Niećko | tytuł = Historia Etiopii | wydawca = Zakład Narodowy im. Ossolińskich | miejsce = Wrocław | data = 1971 | strony = 121}}</ref>. Jednym z celów nowej kampanii miał być kościół w [[Antiochia (Etiopia)|Antiochii]]. Bitwa pod tą miejscowością w [[1531]] roku zakończyła się kolejna porażką armii Lybne Dyngyla. O przegranej zadecydowała w dużej mierze artyleria. Gdy cesarz dowiedział się o wyniku starcia pod Antiochią, zorganizował następna armię, liczącą co najmniej dziesięć tysięcy żołnierzy. Nowe oddziały dowodzone przez [[ras]]arasa Tekle Ijesusa miały zaskoczyć wroga od tyłu, ale Grań wiedział o tych planach i sam zaskoczył Tekle Ijesusa i pokonał w [[Bitwa pod Ajfer|bitwie pod Ajfer]]. Imamowi w poruszaniu się po trudnym i górzystym terenie Etiopii pomagali świetnie zorientowani przewodnicy. Po doznanych klęskach Lybne Dyngyl wycofał się i postanowił nie wydawać bitwy imamowi ze względu na poniesione straty. Dowództwo w wojnie przejął od cesarza dawny [[regent]] Etiopii, [[Uesen Seged]], cieszący się dużym autorytetem. Gdy Uesen Seged zginął pokonany przez muzułmanów, morale Etiopczyków upadło i wiele regionów przeszło na [[islam]].