Krótki dzień pracy: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Mathiasrex (dyskusja | edycje)
kat.
AndrzeiBOT (dyskusja | edycje)
m Drobne redakcyjne - poprawki linków, apostrofów, cudzysłowów...
Linia 28:
}}
[[Plik:Staging of Radom events 1976 04.jpg|thumb|Inscenizacja Wydarzeń Radomskich – [[25 czerwca]] [[2006]]]]
'''''Krótki dzień pracy''''' – polski, telewizyjny film polityczny w reżyserii [[Krzysztof Kieślowski|Krzysztofa Kieślowskiego]]. Film opowiada o [[Radom|radomskim]] [[Wydarzenia radomskie|Czerwcu '76]], widzianym z perspektywy I sekretarza Komitetu Wojewódzkiego [[Polska Zjednoczona Partia Robotnicza|PZPR]]. Sytuacja przedstawiona w filmie jest prawdziwa, ale wszyscy bohaterowie fikcyjni.
 
Film zrealizowano w [[1981]], ale swoją oficjalną premierę telewizyjną miał dopiero w [[1996]]. W ciągu tych 15 lat był jednak pokazywany wielokrotnie na pokazach w klubach filmowych i podczas specjalnych seansów.
 
==Fabuła==
I sekretarz KW [[Polska Zjednoczona Partia Robotnicza|PZPR]] przyjeżdża do pracy wczesnym rankiem [[25 czerwca]] [[1976]]. Dzień wcześniej premier [[Piotr Jaroszewicz]] ogłosił w [[Sejm]]ie w imieniu [[Rząd Piotra Jaroszewicza|rządu]] drastyczną podwyżkę cen żywności. Do Komitetu spływają pierwsze informacje z miasta: nie podjęła pracy poranna zmiana [[Zakłady Metalowe im. gen. "Waltera"„Waltera”|Zakładów Metalowych (im. gen. "Waltera"„Waltera”)]], załoga po wiecu wyszła na ulice. Do marszu dołączają pracownicy kolejnych zakładów, instytucji i zwykli ludzie.
 
Sekretarz próbuje opanować sytuację środkami politycznymi: nakazuje zebrania organizacji partyjnych w zakładach, członkowie PZPR mają namawiać kolegów z pracy do spokoju. Jednak w obdzwanianych kolejnych przedsiębiorstwach już nikogo nie ma. W siedzibie Komitetu zjawia się komendant wojewódzki MO, nakazuje spokój, zapowiada opanowanie protestu przez [[milicja|milicję]] i [[wojsko]]. Napływają kolejne meldunki milicji. Wydaje się, że nikt nie pracuje i wszyscy ruszyli pod Komitet, wyrazić swoje niezadowolenie.
Linia 41:
Tłum wdziera się do budynku Komitetu. Sekretarz, nie mogąc doczekać się wiążącej odpowiedzi z Warszawy próbuje grać na zwłokę. Ogłasza przez [[megafon]], że ostateczna decyzja w sprawie podwyżek ma być ogłoszona po południu.
 
Film pointują pokazywane w krótkich ujęciach dalsze losy niektórych strajkujących: maltretowanie tzw. "[[ścieżka zdrowia (tortury)|ścieżkami zdrowia]]", fasadowe procesy polityczne, na których zapadają drakońskie wyroki, pomoc dla rodzin uwięzionych ze strony samorzutnie organizujących się organizacji społecznych.
 
==Obsada==
Linia 49:
* [[Mirosław Siedler]] – działacz [[Komitet Obrony Robotników|KOR]] pomagający rodzinom zatrzymanych
* [[Stefan Paska]] – strajkujący, później oskarżony w procesie
* [[Zbigniew Bielski]] – strajkujący, później działacz "[[Niezależny Samorządny Związek Zawodowy "Solidarność"„Solidarność”|Solidarności]]"
* [[Paweł Nowisz]] – kierowca służbowego auta I sekretarza
* [[Wojciech Pilarski]] – sędzia
Linia 58:
 
== Informacje dodatkowe ==
* Pierwowzorem scenariusza był reportaż Hanny Krall pt. ''Widok z okna na pierwszym piętrze'', zamieszczony w "[[Polityka (tygodnik)|Polityce]]".
 
* W niektórych sekwencjach wykorzystano archiwalne materiały dokumentalne z [[Wydarzenia radomskie|wydarzeń radomskich]]. Siedzibę Komitetu Wojewódzkiego PZPR w Radomiu zainscenizowano na tyłach [[Teatr Wielki w Łodzi|Teatru Wielkiego w Łodzi]], na skrzyżowaniu ulic Jaracza i Sterlinga.
Linia 67:
 
* W głównej roli sekretarza PZPR Hanna Krall widziała [[Ryszard Filipski|Ryszarda Filipskiego]]:
: ''Proponowałam, żeby sekretarza zagrał Ryszard Filipski. To był okropny człowiek, ale wspaniały aktor. Kieślowski nie lubił Filipskiego, nie znosił jego poglądów, poza tym bał się, że Filipski siłą swojego talentu zjedna sympatię widza i stanie się w filmie kimś w rodzaju samotnego szeryfa, oblężonego przez wrogi tłum. Wziął innego aktora''<ref>Tadeusz Sobolewski, ''Bajka o ludziach. Rozmowa z Hanną Krall'', "Kino"„Kino”, 2001, nr 2/405.</ref>.
 
{{Przypisy}}