Operacja Compass: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
Linia 40:
=== Druga faza operacji ===
[[Plik:MatildaII.jpg|thumb|250px|Brytyjski czołg Matilda wjeżdża do Tobruku ze zdobytą włoską flagą, 24 stycznia 1941 r.]]
Brytyjski rząd, zdając sobie sprawę ze słabości Włochów, obawiając się także znacznych sił włoskich pozostających w [[Abisynia|Abisynii]], postanowili przerzucić tam indyjską 4. Dywizję Piechoty, odgrywającą ważną rolę w operacji. Na jej miejsce obiecano gen. Wavellowi australijską [[6 Dywizja Piechoty (Australia)|6. Dywizję Piechoty]], jednak początkowo nie zdołała ona wejść jeszcze do akcji. Posuwające się oddziały brytyjskie zdobyły opuszczony przez Włochów obóz w Buq Buq, z którego obrońcy wycofali się pod osłoną [[Burza piaskowa|burzy piaskowej]]. Jednocześnie wskutek braku łączności pomiędzy poszczególnymi oddziałami brytyjskimi zaprzepaszczono wcześniejszą szansę zniszczenia tych oddziałów uderzeniem pancernym wyprowadzonym w ich flankę. Ostatecznie jednak Włochów udało się wyprzedzić przed Sollum i zamknąć w okrążeniu. Dowódca brytyjskich oddziałów, które uderzyły poprzednio na Buq Buq meldował 11 grudnia, że widzi przed sobą „20 akrów z jeńcami-oficerami i 100 akrów z jeńcami-żołnierzami” co odpowiadało liczbie około 14 000 ludzi. Zdobyto także dużą ilość sprzętu i wyposażenia.
Trudno się dziwić, że atmosfera w sztabie gen. Rodolfo Grazianego była przygnębiająca. Włosi spodziewali się, że uderzenie brytyjskie dotrze do Tobruku, omijając [[Bardija (miasto)|Bardiję]]. Włoski dowódca 12 grudnia poinformował [[Benito Mussolini|Mussoliniego]] o swojej tragicznej sytuacji, obrazowo pisząc, że „[[Pchły|pchle]] przyszło walczyć ze [[Słoniowate|słoniem]]”. W tym samym czasie u Brytyjczyków wystąpiły problemy z zaopatrzeniem, olbrzymim ciężarem była także duża liczba włoskich jeńców. Uderzenie brytyjskie straciło na impecie, niemniej jednak 15 grudnia łupem nacierających oddziałów padł strategiczny punkt: [[Przełęcz Halfaja|przełęcz Halfaya]], co otworzyło drogę wojskom pancernym w kierunku [[Cyrenajka (kolonia włoska)|Cyrenajki]]. Ocalałe jednostki 10. Armii włoskiej wycofały się do twierdzy [[Bardija (miasto)|Bardija]], natomiast w głębi obrońcy koncentrowali siły w pobliżu Tobruku i na linii [[Darna]] i El Mekili.
▲Trudno się dziwić, że atmosfera w sztabie gen. Rodolfo Grazianego była przygnębiająca. Włosi spodziewali się, że uderzenie brytyjskie dotrze do Tobruku, omijając [[Bardija (miasto)|Bardiję]]. Włoski dowódca 12 grudnia poinformował [[Benito Mussolini|Mussoliniego]] o swojej tragicznej sytuacji, obrazowo pisząc, że „[[Pchły|pchle]] przyszło walczyć ze [[Słoniowate|słoniem]]”. W tym samym czasie u Brytyjczyków wystąpiły problemy z zaopatrzeniem, olbrzymim ciężarem była także duża liczba włoskich jeńców. Uderzenie brytyjskie straciło na impecie, niemniej jednak 15 grudnia łupem nacierających oddziałów padł strategiczny punkt: [[Przełęcz Halfaja|przełęcz Halfaya]], co otworzyło drogę wojskom pancernym w kierunku [[Cyrenajka (kolonia włoska)|Cyrenajki]]. Ocalałe jednostki 10. Armii włoskiej wycofały się do twierdzy [[Bardija (miasto)|Bardija]], natomiast w głębi obrońcy koncentrowali siły w pobliżu Tobruku i na linii [[Darna]] i El Mekili.
=== Ku włoskiej klęsce ===
[[Plik:HMS Ladybird gunnery Bardia 1941 AWM 127945.jpeg|thumb|250px|Artylerzyści na pokładzie kanonierki [[HMS Ladybird (1916)|HMS Ladybird]] ostrzeliwiją Bardiję, 2 stycznia 1941 r.]]
| |||